تهدیدات تعرفه‌ای ترامپ علیه هند، نه صرفاً یک منازعه اقتصادی، بلکه بخشی از راهبرد واشنگتن برای مهار قدرت‌های نوظهور و تخریب همگرایی بریکس است؛ مسیری که با بدعت خطرناک اروپا و همراهی برخی کشورها، به باج‌خواهی گسترده آمریکا مشروعیت داده است.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: دونالد ترامپ که در آغاز ریاست‌جمهوری خود از تعرفه علیه ۱۸۵ کشور سخن گفت، با مقاومت جهانی عقب نشست؛ اما تداوم باج‌خواهی اقتصادی آمریکا امروز نتیجه سکوت و همراهی برخی کشورهاست. اروپا با توافقی که بیشتر شبیه قرارداد کاپیتولاسیون است، خود را متعهد به تأمین انرژی و سلاح از آمریکا کرده و تعرفه‌های تحمیلی واشنگتن را پذیرفته است. رفتار مشابه کره جنوبی و ژاپن نیز به تشدید توهم قدرت مطلق در کاخ سفید دامن زده و واشنگتن را به سمت نابودی هر اقتصاد مستقل سوق داده است.
اشتباهات راهبردی دهلی نو در اعتماد به غرب
هند با تکیه بر جمعیت، موقعیت جغرافیایی و توان علمی، می‌خواست قدرتی نوظهور شود، اما وابستگی اقتصادی و گرایش سیاسی به غرب و رژیم صهیونیستی، مسیرش را منحرف ساخت. عدم محکومیت نسل‌کشی غزه و تلاش برای جلب رضایت غرب، منافع کوتاه‌مدت ولی هزینه‌های بلندمدت برای هند داشت. غرب و تل‌آویو پذیرای قدرت‌یابی هند نیستند و هر خواسته‌شان مقدمه مطالبه‌ای تازه است. واکنش مودی در برابر تعرفه‌های ترامپ و انتقاد از دوگانگی آمریکا در روابط با چین و روسیه، نشانه‌ای از تغییر رویکرد دهلی نو به سمت مقاومت به جای سازش‌کاری است.
تعرفه‌های ضد هند؛ سندی بر فرسایش سلطه واشنگتن
ترامپ تعرفه‌های ضد هند را نشانه قدرت دلار می‌داند، اما واقعیت اقتصاد جهانی خلاف این ادعاست. هم‌زمان با نشست بریکس، تهدیدات ترامپ علیه اعضا، با مقاومت آنها روبه‌رو شد. روسیه بی‌اثر شدن تحریم‌ها را تجربه کرده، برزیل از تمرد خبر داده و چین و ایران با همگرایی توانسته‌اند تهدیدات را خنثی کنند. حتی آفریقای جنوبی سازوکار مقابله با تعرفه‌های واشنگتن را اعلام کرده است. این روند نشان می‌دهد تعرفه علیه هند بخشی از جنگ اقتصادی آمریکا با بریکس است و شکست طرح‌های مشابه علیه دیگر اعضا، الگوی تکرارشده‌ای در مورد هند خواهد بود.
راهکار مقابله با باج‌خواهی تعرفه‌ای
سیاست تعرفه‌ای آمریکا، ریشه در عدم واکنش قاطع گذشته کشورها دارد. اگر در برابر تحریم‌ها ایستادگی می‌شد، امروز تعرفه به ابزار سلطه تبدیل نمی‌گشت. راهکار مقابله، همگرایی اعضای نظم نوین جهانی، گسترش روابط دوجانبه و چندجانبه، کاهش وابستگی به دلار و عبور از توهم برتری اقتصادی غرب است. همانگونه که حمایت جهانی از مردم غزه امروز به نمایش گذاشته شده، این همگرایی می‌تواند الگوی مقابله با سرمایه‌داری سلطه‌جو باشد.