توافق تجاری جدید میان آمریکا و اتحادیه اروپا که با تبلیغات رسانه‌ای به‌عنوان یک «دستاورد تاریخی» معرفی شده، در واقع بازتولیدی از استعمار نوین واشنگتن است که با تحمیل وابستگی اقتصادی، نظامی و سیاسی، استقلال اروپا را به گروگان خواسته‌های آمریکا درمی‌آورد.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: توافق تجاری میان آمریکا و اتحادیه اروپا، بیش از آنکه «دستاوردی تاریخی» باشد، بازنمایی عینی وابستگی بی‌سابقه اروپا به قدرت زورگوی آمریکا است. تعهد اروپا به خرید ۷۵۰ میلیارد دلاری انرژی و ۶۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در خاک آمریکا، نه‌تنها نشانی از تعامل دوجانبه ندارد، بلکه تحمیل یک‌طرفه خواسته‌های آمریکا به بلوک اروپایی است. آنچه از بیرون به‌عنوان «رهایی از تعرفه‌های سنگین» معرفی می‌شود، در واقع تبعیت تحمیلی از سیاست‌های واشنگتن و خروج از مدار منافع مستقل اروپایی است. زبان این توافق، نه گفت‌وگو که تهدید است؛ آن هم در شرایطی که بحران انرژی اروپا را گرفتار رکود و تورم کرده است.
فروپاشی استقلال اروپا در چهارچوب توافق
این توافق، نماد عینی عقب‌نشینی اروپا از آرمان استقلال اقتصادی و امنیتی است. خرید گسترده تسلیحات آمریکایی، سرمایه‌گذاری انبوه در اقتصاد ایالات متحده و پذیرش تعرفه‌های تجاری جدید، اروپا را از یک بازیگر به یک بازیچه بدل کرده است. این در حالی است که فرانسه پیش‌تر درباره گران‌فروشی گاز آمریکایی هشدار داده بود. اکنون وابستگی به انرژی آمریکا، اروپا را در برابر اراده واشنگتن زانو زده نگه می‌دارد. در بُعد امنیتی نیز افزایش سهم ناتو و استقرار تسلیحات هسته‌ای در خاک اروپا، معنایی جز تثبیت فرماندهی نظامی آمریکا بر قاره سبز ندارد.
شکست گفتمان صلح ترامپ در میدان عمل
ترامپ که در تبلیغات انتخاباتی بر گفتمان «دیپلماسی به‌جای جنگ» تأکید می‌کرد، در عمل نه‌تنها در مهار جنگ اوکراین، غزه و ایران ناکام بوده، بلکه عملاً آنها را تشدید کرده است. تجهیز اوکراین، تقویت رژیم صهیونیستی و تحریک علیه ایران، همگی در راستای استمرار جنگ و تشدید بحران‌هاست. وادار کردن اروپا به خرید تسلیحات از آمریکا، مهر تأییدی بر نظامی‌گری پنهان در نقاب دیپلماسی ترامپ است. چنین توافقی، آرمان‌های اروپا برای استقلال دفاعی را نابود کرده و قاره سبز را به پایگاه پیش‌برنده سیاست‌های مداخله‌جویانه آمریکا بدل ساخته است.
نیاز به نظم نوین چندجانبه؛ بریکس به‌جای ناتو
تجربه تحمیلی اروپا و کشورهایی مانند ژاپن و کره جنوبی در برابر فشارهای تعرفه‌ای آمریکا، بار دیگر ضرورت شکل‌گیری نظمی نوین و چندجانبه را نشان می‌دهد. سلطه‌جویی اقتصادی واشنگتن، تهدیدی جدی برای آزادی تجارت و استقلال کشورهاست. در این چارچوب، تنها نهادهایی همچون بریکس که بر مبنای توازن، عدالت و استقلال عمل می‌کنند، قادرند بدیل مناسبی در برابر یکجانبه‌گرایی آمریکا باشند. اتحاد و تعامل راهبردی میان قدرت‌های مستقل جهانی، نه‌تنها راه عبور از سلطه دلار و تعرفه‌های تحمیلی است، بلکه مسیر واقعی برای رسیدن به جهانی متوازن‌تر خواهد بود.