در میانه بحران گرما و کم‌آبی ایران، رسانه‌های غربی با تحریف واقعیت‌ها، تلاش دارند تا ناکارآمدی ساختاری را به جمهوری اسلامی نسبت دهند؛ درحالی‌که خود، هم از خشکسالی می‌سوزند و هم با سکوت در قبال نسل‌کشی غزه، شریک جنایت‌اند.
نورنیوز-گروه سیاسی: در روزهایی که ایران با یکی از گرم‌ترین تابستان‌های دهه اخیر مواجه است و کم‌آبی و قطعی برق چالش‌هایی جدی برای دولت و مردم ایجاد کرده‌اند، رسانه‌های غربی چون BBC، صدای آمریکا، دویچه‌وله و دیگر هم‌پیمانان رسانه‌ای‌شان، وارد فاز تازه‌ای از جنگ ادراکی علیه جمهوری اسلامی ایران شده‌اند. این رسانه‌ها با نمایش چهره‌ای ویران‌شده از ایران، القا می‌کنند که شرایط فعلی محصول ناتوانی حکومت در مدیریت بحران است و حتی گاه آن را به اقدامی تعمدی علیه مردم نسبت می‌دهند. در این فضاسازی، هدف کاهش تاب‌آوری اجتماعی، ایجاد شکاف ملی و القای یأس و ناامیدی در جامعه ایران است؛ دقیقاً همان پروژه‌ای که دشمنان در جنگ تحمیلی نظامی و اقتصادی نتوانستند محقق کنند.
تحریف جغرافیای ایران و سکوت درباره اروپا
رسانه‌های غربی در یک تاکتیک حساب‌شده، واقعیت اقلیمی ایران را انکار می‌کنند. ایران کشوری خشک و نیمه‌بیابانی است که در بخش عمده‌ای از آن، کم‌آبی یک واقعیت طبیعی و تاریخی است، نه صرفاً یک بحران زاییده مدیریت. غرب با القای تصویری غیرواقعی از «چهارفصل بودن ایران»، تلاش دارد تا مطالبات غیرمنطقی در ذهن مخاطب ایرانی ایجاد کند. جالب آنکه در همین ایام، اروپا نیز با موجی مرگبار از گرما روبه‌روست؛ سال گذشته، ۷۰ هزار نفر در اثر گرما جان باختند و تنها در یک هفته تیرماه امسال، حدود ۲۳۰۰ نفر در ۱۲ شهر اروپایی قربانی گرمای شدید شدند. اما رسانه‌های غربی، این واقعیت را با واژگان فریبنده‌ای چون «تابستان داغ» و «زیست‌بوم نو» پنهان می‌کنند.
خشکسالی؛ تهدید جهانی، نه بحران ایرانی
تغییرات اقلیمی، چالش آب را به بحرانی جهانی تبدیل کرده است؛ از آفریقا تا اروپا، زمین با پدیده‌ای به نام خشکسالی مرگبار مواجه شده که به تعبیر سازمان ملل، «قاتل خاموش» زندگی بشری است. غرب به جای تمرکز بر ریشه‌های این بحران جهانی، ایران را تافته‌ای جدا بافته و هدف تهاجم رسانه‌ای قرار داده است. هدف این فریب آشکار، نه دلسوزی برای مردم ایران، بلکه القای ناتوانی حاکمیتی و بهره‌برداری سیاسی در روندهای بین‌المللی همچون مذاکرات هسته‌ای است. سکوت غرب در قبال بحران مشابه در قاره سبز، و فضاسازی پررنگ علیه ایران، بیش از پیش ماهیت سیاسی و غیرانسان‌دوستانه رسانه‌هایشان را آشکار می‌سازد.
اشک تمساح برای ایران، خون واقعی در غزه
هم‌زمان با عملیات روانی درباره گرمای ایران، همان رسانه‌هایی که خود را دلسوز مردم نشان می‌دهند، در برابر نسل‌کشی غزه سکوت کرده یا حتی با رژیم صهیونیستی هم‌صدا شده‌اند. امروز که گرسنگی، بی‌آبی و مرگ، ساکنان محاصره‌شده غزه را به کام نیستی می‌برد، رسانه‌های غربی به جای افشاگری علیه جنایت، همچنان ایران را نشانه می‌روند. گزارش‌های نهادهایی چون عفو بین‌الملل، آشکارا از نقش مستقیم برخی کشورهای اروپایی در ارسال سلاح به اسرائیل سخن می‌گویند، اما در خروجی‌های خبری غربی، نه جای آن گزارش‌هاست، نه فریادی برای کودک تشنه‌ای که در غزه جان می‌دهد. تضاد آشکار بین اشک تمساح برای مردم ایران و مشارکت فعال در کشتار فلسطینیان، پرده از نفاق رسانه‌ای و سیاسی غرب برمی‌دارد.