گفت‌وگوی تلفنی دبیر شورای‌عالی امنیت ملی ایران با همتای اماراتی‌اش بار دیگر اهمیت مفهوم «امنیت درهم‌تنیده» در خلیج‌فارس را برجسته کرد. در شرایطی که رژیم صهیونیستی و آمریکا امنیت یکی از اعضای منطقه را هدف قرار می‌دهند، واکنش جمعی و مؤثر کشورهای منطقه باید به عنوان ضرورتی اجتناب ناپذیر مورد توجه قرار گیرد.
نورنیوز-گروه سیاسی: گفت‌وگوی بعدازظهر امروز یکشنبه علی اکبر احمدیان دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان و طحنون بن‌زاید همتای اماراتی او و تاکید بر «درهم‌تنیدگی امنیت منطقه» نشان از درک فزاینده نسبت به واقعیتی مهم دارد: هیچ کشوری در خلیج‌فارس نمی‌تواند امنیت خود را مستقل از همسایگانش تعریف کند. تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی به ایران، آزمونی واقعی برای سنجش عمق این درک و میزان آمادگی کشورهای منطقه برای تبدیل آن به سیاست عملی است.
امنیت منطقه‌ای به مشارکت فعال نیاز دارد، نه فقط به اعلام مواضع دیپلماتیک. تجربه سال‌های اخیر نیز نشان داده که نادیده‌گرفتن تهدید علیه یکی، به‌زودی به صورت قهری، دامنگیر دیگران خواهد شد؛ همان‌طور که جنگ یمن، بحران انرژی و تنش‌های تنگه هرمز، فراتر از مرزهای محلی، بر امنیت جهانی تأثیر گذاشته‌اند.
رژیم صهیونیستی و تلاش برای اخلال در پیوستگی امنیتی
یکی از اهداف آشکار رژیم صهیونیستی از انجام اقدامات تجاوزکارانه علیه ایران، ایجاد شکاف در اعتماد امنیتی میان کشورهای حوزه خلیج‌فارس است. تل‌آویو و حامیانش به‌دنبال تبدیل ایران به تهدیدی منفرد هستند تا با تفکیک سرنوشت امنیتی کشورها، زمینه‌ای برای حضور بیشتر خود در منطقه فراهم کنند.
اگر این تلاش‌ها با بی‌عملی منطقه‌ای مواجه شود، رژیم صهیونیستی موفق خواهد شد با یک تیر چند نشان بزند: تضعیف نقش ایران، مشروع‌سازی دخالت خارجی، و مهندسی مجدد نظم امنیتی خلیج‌فارس به نفع غرب. اما اگر کشورهایی مانند امارات، قطر، کویت و عربستان سعودی با درک این واقعیت که امنیت ایران، با امنیت آنها پیوندی ناگسستنی دارد، معادله برهم خواهد خورد.
واکنش‌های دیپلماتیک کافی نیست، اقدام هماهنگ لازم است
محکوم‌کردن تجاوز کافی نیست؛ امنیت منطقه با بیانیه تقویت نمی‌شود. در برابر حمله مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران، کشورهایی که امنیت‌شان با ایران گره خورده، باید اقدامی فراتر از اعلام مواضع انجام دهند. یکی از پیشنهادات راهبردی، اعمال فشار اقتصادی مشترک بر رژیم‌های ناقض امنیت است.
به‌عنوان نمونه، هماهنگی در توقف یا محدودسازی صادرات نفت و گاز به‌عنوان واکنشی موقت اما قوی، می‌تواند پیام واضحی به آمریکا و اسرائیل مخابره کند: امنیت منطقه، خط قرمز جمعی است. هرگونه تعرض به آن، هزینه اقتصادی و ژئوپلیتیک خواهد داشت. این اقدام نه‌تنها صلح را تقویت می‌کند، بلکه تصویر اقتدار و وحدت منطقه‌ای را به جهان مخابره می‌سازد.
فرصت اتحاد یا تداوم تفرقه؟
خلیج‌فارس در نقطه عطف راهبردی قرار دارد. یا کشورها از تهدید علیه یکی از اعضا به‌عنوان فرصتی برای وحدت استفاده می‌کنند، یا با تماشای انفعال جمعی، به تکرار چرخه ناامنی تن می‌دهند. انتخاب، اکنون در دست رهبران منطقه است.
اگر کشورهای عربی واقعاً معتقدند که اخلال در امنیت یک کشور، به دیگران هم آسیب می‌زند، باید این باور را در سیاست‌گذاری عملی نشان دهند. در غیر این صورت، رژیم صهیونیستی و آمریکا همچنان به استراتژی «تفرقه و مداخله» ادامه خواهند داد. امنیت منطقه، محصول اتحاد اراده‌هاست، نه حضور بیگانگان.