گزارش تازه سازمان ملل، زوایای پنهان یک حقیقت تلخ را آشکار کرده است: پشت پرده بمباران‌های غزه، نه فقط سیاست و ایدئولوژی، بلکه منافع کلان اقتصادی ایستاده است. بیش از 60 شرکت بین‌المللی در نسل‌کشی فلسطینیان سهم دارند؛ نسلی که در دنیای تجارت، به کالایی برای سودآوری تبدیل شده است.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: فرانچسکا آلبانیز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر سرزمین‌های اشغالی، با انتشار گزارشی ۲۷ صفحه‌ای، پرده از واقعیتی برداشته که کمتر رسانه‌ای به آن پرداخته است: اقتصاد اشغال، امروز به اقتصاد نسل‌کشی تبدیل شده است.
در این گزارش که تحت عنوان «From economy of occupation to economy of genocide» تهیه شده، بیش از ۶۰ شرکت بزرگ جهانی در فهرست همکاران رژیم صهیونیستی قرار گرفته‌اند. این شرکت‌ها در سه حوزه کلیدی، یعنی تأمین تسلیحات مرگبار، ماشین‌آلات سنگین برای تخریب، و فناوری‌های پیشرفته نظارتی نقش‌آفرینی می‌کنند. به‌عبارت دیگر، نسل‌کشی غزه فقط یک پروژه نظامی نیست؛ یک زنجیره اقتصادی است که از کارخانجات غربی تا آوار خانه‌های فلسطینی امتداد دارد.
تسلیحات؛ تجارت با خون کودکان
در صدر فهرست شرکت‌های متهم، نام‌هایی آشنا به چشم می‌خورد: لاکهید مارتین (آمریکا)، ریتون (آمریکا)، بائه سیستمز (انگلیس) و لئوناردو (ایتالیا). این شرکت‌ها با فروش بمب، موشک، جنگنده و دیگر تجهیزات نظامی به اسرائیل، مستقیم‌ترین نقش را در کشتار زنان و کودکان غزه دارند.
اما مسئله فقط فروش سلاح نیست. این شرکت‌ها در بسیاری موارد به صورت قراردادی و در قالب پروژه‌های مشترک فناوری‌های اختصاصی به اسرائیل منتقل می‌کنند. طبق گزارش آلبانیز، این زنجیره به حدی قدرتمند است که قطع فروش این تسلیحات، می‌تواند تداوم نسل‌کشی را با اختلال جدی مواجه کند.
ماشین‌آلات؛ بولدوزرهای مرگ
یکی از ابعاد کمتر دیده شده در این نسل‌کشی، نقش شرکت‌های ماشین‌آلات سنگین مانند کاترپیلار (آمریکا) و HD هیوندای (کره جنوبی) است. بولدوزرها و ماشین‌آلات این شرکت‌ها بارها برای تخریب منازل، زیرساخت‌ها و اراضی کشاورزی فلسطینی‌ها استفاده شده‌اند.
گزارشگر سازمان ملل تأکید کرده که این تجهیزات تنها ابزار مهندسی نیستند؛ آن‌ها به تسلیحات تخریب گسترده تبدیل شده‌اند. این ماشین‌آلات، نه‌فقط در غزه که در کرانه باختری هم بارها صحنه‌ساز قلع و قمع خانه‌ها و زمین‌های فلسطینی بوده‌اند؛ اقدامی که طبق کنوانسیون‌های بین‌المللی جنایت جنگی محسوب می‌شود.
فناوری؛ جنگ ابری و نظارت گسترده
یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین بخش‌های این گزارش، افشای نقش شرکت‌های فناوری است.
گوگل (آلفابت)، آمازون، مایکروسافت، آی‌بی‌ام و پالانتیر تکنالوجیز، جزو شرکت‌هایی هستند که در پروژه‌هایی مانند Nimbus مشارکت داشته‌اند؛ پروژه‌ای که خدمات ابری و تحلیل داده‌های امنیتی را برای ارتش رژیم صهیونیستی فراهم می‌کند.
این فناوری‌ها با تلفیق سامانه‌های هوش مصنوعی، شناسایی چهره و تحلیل داده‌های مکانی، به اسرائیل این امکان را می‌دهند که در سریع‌ترین زمان، اهداف خود را شناسایی و منهدم کند. به‌عبارت دیگر، نسل‌کشی غزه نه‌فقط در زمین، بلکه در فضای ابری و زیرساخت‌های دیجیتال هم در حال اجراست.
سکوت معنادار شرکت‌ها
نکته جالب توجه این است که از میان بیش از ۶۰ شرکت ذکر شده در گزارش، تنها ۱۵ شرکت به مکاتبات گزارشگر سازمان ملل پاسخ داده‌اند و محتوای پاسخ‌های آن‌ها هنوز منتشر نشده است.
این سکوت، به معنای پذیرش تلویحی مشارکت یا تلاش برای فرار از پاسخگویی تلقی می‌شود. آلبانیز به‌صراحت خواستار آن شده که دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی، همکاری این شرکت‌ها با اسرائیل را قطع و مدیران این شرکت‌ها را به دلیل نقض حقوق بشر، تحت پیگرد قانونی قرار دهند.
واکنش آمریکا؛ فشار برای حذف حقیقت
انتشار این گزارش با واکنش شدید آمریکا مواجه شده است. وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) به‌طور رسمی از سازمان ملل خواسته است که آلبانیز از سمت خود برکنار شود.
این فشارها نشان می‌دهد که افشای ساختار اقتصادی پشت‌پرده نسل‌کشی غزه، برای حامیان غربی اسرائیل تا چه اندازه هزینه‌ساز است. هرچند سابقه حمایت آمریکا از شرکت‌های تسلیحاتی و فناوری‌محور، جای تعجبی برای این موضع‌گیری باقی نمی‌گذارد.
اقتصاد، موتور خاموش جنگ
یافته‌های این گزارش یک نکته کلیدی را روشن می‌کند: آن‌چه نسل‌کشی غزه را استمرار می‌بخشد، صرفاً تصمیمات سیاسی یا فرماندهان نظامی نیست؛ پشت این ماشین جنگ، موتور بی صدا اما قدرتمندی به نام «اقتصاد» در حال حرکت است.
تا زمانی که فروش سلاح، ماشین‌آلات و خدمات فناوری به رژیم صهیونیستی یک تجارت پرمنفعت تلقی شود، توقف جنگ و نسل‌کشی تنها یک شعار خواهد بود. این گزارش به درستی هشدار می‌دهد که اگر کشورها و افکار عمومی جهان، فشار اقتصادی بر این شرکت‌ها وارد نکنند، کودکان بیشتری در غزه قربانی سودهای کلان کمپانی‌های غربی خواهند شد.