با ورود رسمی آمریکا به کارزار تجاوز علیه ایران و حمله مستقیم به زیرساخت‌های هسته‌ای کشور، منطقه به مرحله‌ای از رویارویی آشکار و بی‌سابقه رسیده است. پاسخ تهران اما نباید از پایان ماجرا سخن بگوید؛ نقطه آغاز، جایی است که بیشترین آسیب را به دشمن وارد می‌کند: تل‌آویو. در این مسیر، بازدارندگی فعال نه تنها امکان‌پذیر، بلکه ضروری است.
نورنیوز - گروه سیاسی: در واپسین روزهای خرداد، رژیم صهیونیستی با طراحی و اجرای حملاتی هدفمند علیه فرماندهان ارشد جمهوری اسلامی ایران، دانشمندان هسته ای و نیز غیرنظامیان در تهران، تبریز، شیراز و اصفهان، فصل تازه‌ای از تنش را رقم زد. این اقدام تروریستی و جنایتکارانه، با پاسخ متقابل و دقیق ایران همراه شد؛ پاسخی که مراکز راهبردی در تل‌آویو، حیفا و بسیاری از مناطق و شهرهای مهم دیگر در سرزمین های اشغالی را هدف قرار داد و عمق آسیب‌پذیری رژیم صهیونیستی را عیان ساخت. عملیات نظامی اخیر، نه واکنشی احساسی، بلکه عملیاتی سنجیده و هوشمند برای ارسال پیام قدرت به نقطه‌ای بود که دشمن بیشترین حساسیت امنیتی و روانی را دارد.
وابستگی مطلق تل‌آویو به واشنگتن عیان شد
پس از زمانی کوتاه و از میان رفتن تاب آوری رژیم صهیونیستی ورود مستقیم آمریکا به بحران با حمله به سایت‌های هسته‌ای ایران در نخستین روز تیرماه، برگی دیگر از پیوند عمیق امنیتی میان واشنگتن و تل‌آویو را ورق زد. این اقدام، بیش از آنکه نمایش قدرت باشد، نشانه‌ای از هراس راهبردی رژیم صهیونیستی بود که با اتکا به پشتوانه آمریکا، تلاش کرد توازن منطقه‌ای را مختل کند. در چنین شرایطی با تغییر کامل معادلات جنگ، اگرچه شکست اسراییل با همه پشتیبانی های دریافتی از آمریکا بوضوح عیان شد اما پاسخ ایران باید علاوه بر آمریکا متوجه عامل اصلی بروز بحران یعنی رژیم صهیونیستی باشد و همچنان با نیشتر زدن بر این دمل چرکین پیگیری شود.
جبهه دیپلماسی و روایت مظلومیت؛ مکمل میدان بازدارندگی
در کنار واکنش در ابعاد مستقیم، با واسطه، منطقه ای، نظامی و اقتصادی نسبت به آمریکا و رژیم صهیونیستی ، ایران باید از ظرفیت‌های دیپلماسی عمومی و رسانه‌ای برای بازنمایی حقیقت بهره گیرد. روایت ایران در این جنگ، روایتی از مظلومیتی مستند و قابل دفاع است: از ترور فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته ای، کشتار مردم غیر نظامی از جمله زنان و کودکان تا حمله به زیرساخت‌های غیرنظامی و هسته‌ای، صحنه‌هایی است که مخاطب جهانی را با حقیقت مواجه می‌سازد. فعال‌سازی رسانه‌های مستقل، نهادهای ضدجنگ در غرب و بهره‌برداررری از ظرفیت افکار عمومی جهانی می‌تواند معادلات را تغییر دهد. در این مسیر، چهره‌هایی چون ترامپ نیز باید به عنوان مسببان بی‌ثباتی و جنگ‌افروزی جهانی افشا شوند.
پاسخ مرحله‌ای به آمریکا؛ خونسرد اما تعیین‌کننده
علاوه بر تداوم تمرکز پاسخگویی بر اسرائیل،واشنگتن نباید بدون هزینه از میدان خارج شود. پاسخ ایران به آمریکا، باید هوشمندانه، تدریجی و چندلایه باشد. ضربه زدن به منافع آمریکا ، نباید شکلی شتاب‌زده و واکنشی پیدا کند، بلکه در چارچوب یک استراتژی فرسایشی و پرهزینه باید طراحی شود. حفظ خونسردی راهبردی و بهره‌گیری از عنصر غافلگیری، می‌تواند موازنه قدرت را دستخوش تغییرات اساسی کند و هزینه تداوم تجاوز را برای آمریکا سنگین نماید.