در هفتمین شب تجاوز اسرائیل به ایران، شهرهای شمالی کشور هدف بمباران قرار گرفتند؛ نقاطی فاقد هرگونه تاسیسات نظامی. این حملات، تناقض آشکار میان گفتار به‌ظاهر دوستانه و رفتار خون‌بار رژیم صهیونیستی را برملا کرده و چهره واقعی دشمنی با ملت ایران را افشا می‌کند.
نورنیوز-گروه سیاسی:رژیم صهیونیستی در هفتمین شب تجاوز نظامی خود به جمهوری اسلامی ایران، برای نخستین بار مناطق شمالی کشور را هدف حمله قرار داد. در حالی که هیچ‌گونه تاسیسات حساس نظامی یا هسته‌ای در استان‌های گیلان، مازندران و گلستان وجود ندارد. این حملات عمدتاً ناظر بر چند شهرک صنعتی غیر نظامی بوده که تنها شامل کارگاه‌ها و تأسیسات کاملاً معمولی است.
آنچه در این اقدام نظامی به‌وضوح دیده می‌شود، تلاش اسرائیل برای اجتماعی‌سازی جنگ و تولید فضای روانی در نقاطی است که بخش قابل‌توجهی از مردم پایتخت در آن حضور دارند. به‌عبارتی، اسرائیل دیگر صرفاً به دنبال هدف‌گیری تاسیسات راهبردی نیست، بلکه سعی دارد با فشار بر روان جامعه، روحیه ملی را در هم بشکند.
اما از همه مهم‌تر، این رویدادها پرده از یکی از عمیق‌ترین تناقضات در گفتمان اسرائیل برمی‌دارد؛ تناقضی میان ادعای دوستی با مردم ایران و جنایات آشکار علیه آنان. در روزهایی که رسانه‌های عبری و حساب‌های رسمی چون «اسرائیل به فارسی» در پلتفرم‌هایی نظیر ایکس سعی دارند جنایت تجاوز نظامی به ایران را در قالب «کمک قوم یهود به مردم ایران برای آزادسازی» مفهوم سازی کنند و نخست‌وزیر جنایتکار این رژیم، نتانیاهو، با اشاره به اقدام انسان دوستانه کوروش بزرگ در آزادی قوم یهود تلاش دارد چهره‌ای تاریخی و متمدن از اسرائیل ترسیم کند، در همان لحظات، بمب‌های اسرائیلی جان زنان و کودکان غیرنظامی را در مناطق مسکونی ایران می‌گیرند.
بنیامین نتانیاهو در پیام خود ضمن اشاره به فرمان آزادی یهودیان توسط کوروش، مدعی شده که «قوم یهود» اکنون به مردم ایران کمک می‌کند تا آزاد شوند. این در حالی است که از ابتدای تجاوز اخیر، ده‌ها زن و کودک در جریان بمباران مناطق غیرنظامی به شهادت رسیده اند. حتی اگر کسی بخواهد دروغ بزرگ اسرائیل مبنی بر حمله به مواضع «حکومت ایران» را بپذیرد، حمله به شهرک‌های صنعتی معمولی و مناطق مسکونی شمال کشور که هیچ پیوندی با ساختار نظامی ندارند، کوچک‌ترین توجیهی ندارد.
سرلشکر عودد بسیوک، رئیس رکن عملیات ارتش اسرائیل نیز پیش‌تر تأکید کرده بود که «به حکومت حمله می‌کنیم، نه مردم». اما در عمل، این مردم هستند که بیشترین هزینه را می‌پردازند. بمباران روستاها، آسیب به زیرساخت‌های غیرنظامی، و ایجاد رعب روانی در مناطقی که مردم عادی برای در امان ماندن از جنگ به آنجا پناه برده اند ، بیش از هر چیز یک پیام دارد: دشمنی اسرائیل، صرف‌نظر از زبان دیپلماتیک آن، با مردم ایران است.
این تناقض‌های رفتاری و گفتاری تنها نقاب نفاق از چهره رژیمی بر می دارد که می‌خواهد از تاریخ و تمدن ایرانی چهره‌ای موجه برای خود بسازد، اما همزمان در حال ویران کردن جان و روان همان مردمی است که ادعای دوستی با آنان دارد. ادبیات عوام‌فریبانه مقامات اسرائیلی چیزی جز تلاش برای وارونه‌نمایی واقعیت‌های میدان نیست. اکنون هیچ تردیدی باقی نمانده که اسرائیل، در گفتار شاید مدعی تمایز میان حکومت و ملت باشد، اما در میدان، مردم ایران را آماج خشم و ترور خود قرار داده است.