افشای اسناد محرمانه همکاری آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با رژیم صهیونیستی نشان داد که این نهاد به‌جای ایفای نقش بی‌طرف، به ابزاری برای انتقال اطلاعات حساس ایران به دشمنان تبدیل شده است.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: کشف اسناد همکاری پنهانی میان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و رژیم صهیونیستی، تنها یک رسوایی ساده دیپلماتیک نیست؛ بلکه نشانه‌ای عینی از دگرگونی ماهیت نهادی است که موظف به حفظ بی‌طرفی در پرونده‌های هسته‌ای دولت‌هاست. این اسناد، که بنا بر اعلام رسمی از سوی وزارت اطلاعات در عملیات اخیر کشف شده‌اند، حاوی شواهدی هستند که از ارسال اطلاعات حساس ایران به نهادهای اطلاعاتی رژیم صهیونیستی از مسیرهای محرمانه حکایت دارند. این امر نه‌تنها نقض آشکار منشور آژانس است، بلکه حاکی از نفوذ ساختاری دشمنان ایران در سازوکارهای تصمیم‌گیری و اطلاعاتی این نهاد می‌باشد.
نشت اطلاعات و پیامدهای خونین آن
پیش از این نیز گزارش‌هایی مبنی بر دست داشتن آژانس در افشای اسامی دانشمندان هسته‌ای ایران وجود داشت؛ افشاگری‌هایی که به شهادت رساندن برخی از برجسته‌ترین نخبگان کشورمان انجامید. این مسئله اکنون با انتشار اسناد تازه، جنبه‌ای رسمی و مستند یافته است. اطلاعاتی که می‌بایست محرمانه باقی بماند، در اختیار شبکه‌های تروریستی وابسته به تل‌آویو قرار گرفته و در میدان نبرد اطلاعاتی، به سلاحی علیه امنیت ملی ایران تبدیل شده است. از این منظر، آژانس نه ناظر بی‌طرف، بلکه عامل ناامن‌سازی فضای علمی و راهبردی کشور شده است.
دیپلماسی تقابلی، ضرورتی فوری
با انتشار این اسناد، انتظار عمومی آن است که دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران واکنش متقابل و قاطعانه‌ای نشان دهد. اعلام رسمی تخلف آژانس در محافل بین‌المللی، ارائه شکایت حقوقی، محدودسازی همکاری اطلاعاتی با آژانس و فعال‌سازی ظرفیت‌های حقوقی در شورای حکام و سازمان ملل از جمله اقدامات محتمل پیش‌رو هستند. این مسأله همچنین می‌تواند به بازتعریف جایگاه ایران در نظام نظارتی آژانس منجر شود؛ نظامی که اکنون، مشروعیت آن با تردیدی جدی مواجه شده است.
پیام راهبردی: اعتماد صفر، بازطراحی کامل تعاملات
از منظر راهبردی، کشف این اسناد یک نقطه عطف برای سیاست‌گذاری در حوزه امنیت اطلاعات هسته‌ای ایران محسوب می‌شود. ایران باید از وضعیت «اعتماد مشروط» به نهادهای بین‌المللی به وضعیت «اعتماد صفر» عبور کرده و الگوی جدیدی از تعاملات اطلاعاتی و فنی را طراحی کند. این الگو باید بر پایه اصول بازدارندگی اطلاعاتی، شفاف‌سازی محدود و مدیریت مستقل امنیتی استوار باشد. همچنین تقویت فناوری‌های بومی در سامانه‌های راستی‌آزمایی، طراحی خطوط قرمز در تبادل اطلاعات و افزایش هزینه‌های جاسوسی برای دشمنان، از الزامات این بازطراحی خواهد بود.