سید محمد موسوی، ستاره بی‌تکرار والیبال ایران، در گفت‌و‌گو با روزنامه ایران از دلایل افت تیم ملی والیبال، نبود بازیکن تاپ و تغییرات مدیریتی فدراسیون سخن گفت. مدافعی که خاطرات طلایی‌اش هنوز در ذهن هواداران باقی‌ست، حالا از دور نگران آینده این ورزش است.
نورنیوز - گروه ورزشی - «همیشه دلم برای تیم ملی تنگ می‌شود»؛ این را سید محمد موسوی می‌گوید؛ کسی که نزدیک به دو دهه لباس تیم ملی را به تن کرده و حالا می‌بیند که جای خالی‌اش در دفاع‌های روی تور همچنان پر نشده. سوپراستاری که می‌گوید اگر زانوهایش یاری کنند، باز هم برای تیم ملی بازی خواهد کرد.
او می‌گوید: بالاخره من ۲۲-۲۰ سال عمرم را در تیم ملی والیبال بازی کرده‌ام. من عمرم را در تیم ملی گذرانده‌ام. اما تغییر نسل اتفاق می‌افتد. نه اینکه دوست نداشته باشم، شرایط بدنی‌ام اگر اجازه دهد و دعوت شوم با کمال میل قبول می‌کنم ولی حالا دیگر خیلی سخت شده است. به ویژه با وجود پسرانم.
«آخرین بازمانده نسل طلایی‌ام. میلاد عبادی‌پور که از سال ۲۰۱۴ به تیم ملی اضافه شد، ما چند سالی بود که داشتیم بازی می‌کردیم. میلاد حالا ۳۲ ساله است. سال ۹۰ در تیم کاله که هم تیمی‌بودیم کوچک بود و هنوز ریش و سبیل نداشت. عمر آدمی‌خیلی زود می‌گذرد. از سال ۲۰۱۴ تا الان ۱۱ سال گذشته. من از سال ۲۰۰۶ با پارک کیوون برای قهرمانی آسیا در تیم ملی بازی کردم. اما حالا دیگر تیم ملی بازیکن تاپ ندارد.»
موسوی معتقد است که بازیکنان فعلی استمرار و انگیزه پیشرفت ندارند و فضای مجازی باعث شده بعد از یک درخشش کوتاه، بازیکنان دچار توهم ستاره بودن شوند.
«در دفاع و حمله آمارم سال‌به‌سال بهتر شد چون به درجا زدن فکر نمی‌کردم؛ اما حالا بازیکنی که یک بازی خوب انجام می‌دهد، در شبکه‌های اجتماعی تبدیل به قهرمان می‌شود و دیگر پیشرفتی ندارد.»
در ادامه، موسوی به ماجرای معروفِ باندبازی در تیم ملی اشاره می‌کند و صراحتاً می‌گوید: «این‌ها ساخته روزنامه‌نگارهای زرد است. چون ما(سید محمد موسوی و سعید معروف) با هم دوست بودیم پس باند بودیم؟ بله، ما چون بزرگترهای تیم بودیم، مربی از ما درباره بازیکنان نظر می‌پرسید. اتفاق نرمالی است که مربیان نظر بازیکنان بزرگ‌تر تیم را بپرسند، اما نظرمان را به مربی تحمیل نمی‌کردیم ... نظر می‌دادیم، اما هیچ‌وقت بازیکنی را حذف نکردیم.»
او درباره وضعیت فعلی تیم ملی و افت آن می‌گوید: «چند دلیل دارد؛
اول؛ مدیریت فدراسیون است. از زمانی که داورزنی در فدراسیون یک لنگه پا شد، از فدراسیون رفت و آمد و آدم‌های کوتوله روی صندلی ریاست نشستند دیگر شرایط پشتوانه‌سازی مثل قبل نشد، پول مثل قبل نبود و کمتر شد. از طرف دیگر نسل Z آمده و بعضی از آنها تحت تأثیر فضای مجازی بودند و والیبال با ۴۰ بازیکن متوسط مواجه شد. ما انگشت شمار بازیکن عالی داریم. تیم‌های بزرگ دنیا معمولاً ۴-۳ بازیکن با کیفیت عالی دارند، بعضی تیم‌ها ۶ بازیکن اما لهستان ۱۲ تا بازیکن عالی دارد. حالا تیم ملی ۸ دریافت کننده معمولی دارد که هر ۸ نفر می‌توانند فیکس باشند یا خط بخورند. همه شرایط یکسانی دارند اما مثل میلاد عبادی‌پور یا فرهاد قائمی در دریافت باید ۱۰۰ باشند یا در اسپک با بقیه تفاوت داشته باشند.
حالا سه تا پنج پشت خط زن با قواره خوب داریم اما آنها نیز هنوز کار دارند تا عالی شوند و به سطح جهانی برسند. اسماعیل‌نژاد در لیگ‌های ایتالیا و لهستان بازی کرده، تازگی بازیش را ندیده‌ام، اما دو سال پیش هنوز جا داشت برای رسیدن به سطح عالی. برای اینکه در سطح تیم‌های تاپ دنیا بازی کنی نیاز به بازیکنان تاپ داری. اما تیم ما ندارد. بازیکنان خیلی نزدیک به هم هستند و هیچ‌کدام سعی نمی‌کنند خودشان را بالا بکشند و با بقیه فاصله بگیرند. سعید معروف از بقیه پاسورها فاصله گرفته بود، فرهاد قائمی و میلاد در دریافت با بقیه فاصله گرفته بودند، حتی میرزا جان‌پور و شهرام محمودی و امیر غفور خودشان را به سطح تاپ دنیا رسانده بودند
الان همه در یک سطح متوسط‌اند. خانواده مبین نصری، اسفندیار، شریفی، علی حق پرست و ساداتی در یک سطح بازی می‌کنند با یک نوع دریافت، حمله و سرویس. آنها در سطح متوسط رو به خوب هستند. اما ما بازیکنانی می‌خواهیم که با یک جهش خودشان ر ا بالا بکشند و تعیین کننده باشند. ما یک ستاره مثل لئون و پاتری نداریم
درباره قراردادهای میلیاردی در والیبال هم موسوی معتقد است: «قرارداد ۱۲ تا ۱۳ میلیاردی در شرایط فعلی با دلار بالا، زیاد نیست. اگر هم قراردادی به ۲۰ میلیارد برسد، خوب است چون ورزش حرفه‌ای نیاز به سرمایه دارد. با این مبالغ می‌شود لیگ پویاتر و حرفه‌ای‌تری ساخت.»
او در پایان از علاقه‌اش به دفاع روی تور و تصویرسازی ذهنی پیش از بازی‌ها می‌گوید: «شب‌ها قبل از بازی با تصویرسازی به ذهنم نظم می‌دادم. دفاع‌های من حاصل تمرکز شبانه‌ام بود، حتی اگر نیاز به قرص خواب داشتم.»