در حالی که آزادی بیان یکی از اصول بنیادین غرب معرفی می‌شود، اظهارات مارکو روبیو درباره عدم صدور ویزا برای منتقدان اسرائیل، نشانه‌ای دیگر از تناقض در سیاست خارجی آمریکا و نقض حقوق بنیادین بشری است.
نورنیوز-گروه بین الملل: ادعای مارکو روبیو، وزیر امورخارجه آمریکا مبنی بر ممنوعیت ورود منتقدان اسرائیل به خاک آمریکا، نقطه‌عطفی در افشای دوگانگی معیارهای غربی درباره آزادی بیان است. ایالات متحده که همواره خود را پاسدار دموکراسی و آزادی‌های فردی معرفی کرده، با چنین سیاست‌هایی عملاً مرز آزادی را بر اساس منافع رژیم صهیونیستی تعریف می‌کند. در حالی‌که انتقاد از سایر کشورها، حتی با شدیدترین لحن، مشمول هیچ محدودیت روادیدی نمی‌شود، حمایت آشکار از اسرائیل به بهای سرکوب صداهای مخالف آن، نشان می‌دهد که آزادی بیان در آمریکا، نه یک اصل، بلکه یک ابزار ژئوپولیتیک است.
سیاست تبعیض‌آمیز و تهدید امنیت جهانی
ممنوع‌کردن ورود منتقدان اسرائیل به آمریکا، تنها نقض حقوق افراد نیست، بلکه تشدید یک رویه ناعادلانه در سیاست بین‌الملل است که پیامدهای خطرناکی در پی دارد. چنین مواضعی نه‌تنها فضا را برای گفت‌وگوی بین‌المللی درباره جنایات جنگی اسرائیل تنگ‌تر می‌کند، بلکه اعتبار نهادهای حقوق بشری غرب را در نگاه افکار عمومی جهانی به‌شدت کاهش می‌دهد. این تصمیم، جامعه جهانی را به دو دسته تقسیم می‌کند: حامیان اسرائیل و مغضوبان، و بدین‌ترتیب زمینه را برای قطبی‌سازی خطرناک در عرصه بین‌الملل فراهم می‌سازد.
از هراس روایت‌گری تا انحصار اطلاعات
اظهارات روبیو را باید در بستر جنگ روایت‌ها تحلیل کرد. پس از رسوایی‌های پیاپی رژیم صهیونیستی در جنگ غزه، کودک‌کشی، استفاده از سلاح‌های ممنوعه و حمله به مراکز انسانی، روایت‌های مستقل و شجاعانه از فجایع صورت‌گرفته، صحنه بین‌المللی را به چالش کشیده‌اند. در چنین شرایطی، آمریکا با بستن درهای خود به روی منتقدان، عملاً در حال سانسور حقیقت و تحریف آگاهی جهانی است. این سیاست، بیش از آنکه نشانه قدرت باشد، نشانه‌ای از ترس از حقیقت و لرزش ستون‌های تبلیغاتی رژیم اشغالگر قدس است.
هشدار به نخبگان و جامعه مدنی جهان
پیام راهبردی این تصمیم برای نخبگان، روزنامه‌نگاران، دانشگاهیان و فعالان حقوق بشر بسیار روشن است: نقد اسرائیل، مساوی با محرومیت از حقوق بین‌المللی است. اما در مقابل، این اقدام می‌تواند به اتحاد گسترده‌تر فعالان مدنی در سراسر جهان منجر شود. به جای خاموشی و عقب‌نشینی، جامعه جهانی باید این رویکرد سرکوب‌گرانه را مستند و رسانه‌ای کرده و نشان دهد که چگونه آمریکا، به واسطه پیوند استراتژیک با یک رژیم متهم به نسل‌کشی، ارزش‌های ادعایی خود را قربانی می‌کند.