سفر دکتر مسعود پزشکیان به عمان، در ادامه تلاش‌های دیپلماتیک دولت چهاردهم، پیام روشنی از تعهد ایران به همگرایی منطقه‌ای و تقویت پیوندهای همسایگی در خلیج فارس است. این سفر می‌تواند راه را برای شکل‌گیری ترتیبات بومی امنیت و همکاری اقتصادی هموار کند.
نورنیوز-گروه بین الملل: تثبیت راهبرد همسایگی در خلیج فارس
دولت چهاردهم از ابتدای فعالیت خود تلاش کرده است دیپلماسی همسایگی را از شعار به راهبرد تبدیل کند. سفر دکتر پزشکیان به عمان در ادامه دیدارهای پیشین با مقامات کشورهای منطقه – از جمله قطر – نشان می‌دهد که تهران بر ادامه این مسیر مصمم است. این دیدار نه‌تنها به تحکیم روابط دوجانبه کمک می‌کند، بلکه می‌تواند نقشه راه جدیدی برای همگرایی کشورهای حاشیه خلیج فارس در برابر تهدیدات مشترک طراحی کند؛ تهدیداتی که در ماه‌های اخیر از سوی رژیم صهیونیستی و برخی قدرت‌های خارجی تشدید شده است.
نقش حیاتی عمان؛ شریک گفت‌وگو و ثبات
عمان در میان همسایگان جنوبی ایران، جایگاه ویژه‌ای دارد. این کشور با رویکرد متعادل خود، همواره از تنش‌های بی‌حاصل دوری کرده و به تسهیل‌گر گفتگوهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شده است. سفر دکتر پزشکیان به مسقط، تقویت این ظرفیت ارتباطی و سیاسی را هدف گرفته است. در فضایی که برخی بازیگران منطقه در پی گسترش شکاف‌ها هستند، اتحاد تهران و مسقط می‌تواند به عنوان نقطه اتکای عقلانیت در منطقه ایفای نقش کند؛ خاصه در زمینه پرونده‌های حساسی چون امنیت دریایی، بحران غزه و روند عادی‌سازی‌ها.
همکاری اقتصادی و پیوند راهبردی دریایی
همان‌گونه که از برنامه‌های اعلام‌شده این سفر پیداست، محورهای اقتصادی در کنار مسائل سیاسی اهمیت بالایی دارند. از توسعه تجارت دریایی و همکاری در حوزه حمل‌ونقل و انرژی، تا گفت‌وگو پیرامون پروژه‌های ترانزیتی متصل‌کننده چابهار به بنادر عمانی، همگی گام‌هایی عملی در جهت ارتقاء تاب‌آوری اقتصادی ایران‌اند. در دوران تحریم و فشار، تنوع‌بخشی به مسیرهای ارتباطی و تجاری منطقه‌ای، نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی راهبردی برای تهران محسوب می‌شود.
گامی دیگر به سوی نظم بومی خلیج فارس
در تحلیل کلان، سفر پزشکیان به عمان را باید بخشی از تلاش ایران برای پایه‌گذاری ترتیبات امنیتی بومی در خلیج فارس دانست؛ ترتیباتی که به‌جای مداخله قدرت‌های خارجی، بر مشارکت کشورهای منطقه مبتنی باشد. تجربه تعامل میان ایران و عمان، مدلی است که می‌تواند به الگوی هم‌افزایی میان کشورهای حوزه خلیج فارس تبدیل شود. استمرار این روند می‌تواند از شدت رقابت‌های بی‌حاصل کاسته، بستر گفت‌وگو و همگرایی را فراهم کند، و منطقه را از یک «نقطه اصطکاک ژئوپلتیک» به «کانون همکاری سازنده» بدل نماید.