سفر هم‌زمان دونالد ترامپ به حاشیه جنوبی خلیج فارس و مارک روبیو به ترکیه، دو پرده از یک نمایش است: امنیت را با دلار می‌فروشند، دشمنان خیالی می‌سازند و یک‌جانبه‌گرایی آمریکا را تنها نسخه علاج جهان می‌نامند؛ نسخه‌ای که خود زخم تازه می‌آفریند.
نورنیوز-گروه سیاسی: امنیت به شرط واریز فوری
واشنگتن که زمانی خود را «چتر حفاظتی دوستان» می‌نامید، امروز امنیت را به حراج گذاشته است. قرارداد تسلیحاتی صدها میلیاردی با عربستان، قطر و امارات و اصرار روبیو بر رساندن بودجه دفاعی ناتو به ۵ درصد تولید ناخالص ملی، پرده از حقیقت برمی‌دارد؛ امنیت کالایی است که آمریکا می‌فروشد و تنها خریدار برنده نیست، بلکه خودِ فروشنده سود نهایی را می‌برد. رقابت تسلیحاتی حاصل از این معامله، منطقه را در چرخه تازه‌ای از ناامنی فرو می‌برد.
دشمن‌سازی؛ دیپلماسیِ بیم و باج
ترامپ در ریاض، تهران را به هیولایی بدل می‌کند تا اعراب را از گفت‌وگو با همسایه شرقی‌شان بترساند؛ روبیو در آنتالیا روسیه را تهدیدی لاینحل می‌خواند تا اروپایی‌ها پشت میز مذاکره نروند. راهبرد مشترک روشن است: «ترس» بذر می‌افشانند و میوه «باج» می‌چینند. هرچه دیوار بی‌اعتمادی بین همسایگان بالاتر رود، واشنگتن قبض‌های بیشتری صادر می‌کند.
ناجیِ یکجانبه؛ رؤیای نظم آمریکایی
ترامپ مدعی است تنها او می‌تواند «تهدید هسته‌ای ایران» را مهار و ویرانه‌های غزه را بازسازی کند؛ روبیو اعلام می‌کند صلح اوکراین بدون دیدار رو در روی ترامپ–پوتین ناممکن است. پیام مشترک ساده است: جز رهبر کاخ سفید هیچ بازیگری حق نسخه‌پیچی ندارد. چندجانبه‌گرایی و ابتکارهای منطقه‌ای تعمداً بی‌اعتبار معرفی می‌شوند تا پرچم تک‌روانه آمریکا برافراشته بماند.
نسخه‌ای که درد تازه می‌کند
تاریخ نشان می‌دهد حضور آمریکا نه آتش جنگ را خاموش، که شعله را تیزتر می‌کند؛ از اشغال عراق تا حمایت بی‌قید از تل‌آویو. اکنون نیز قراردادهای تسلیحاتی خلیج فارس و فشار بودجه‌ای بر ناتو، همان دستمال آلوده‌ای است که قرار است شیشه شکسته امنیت را «پاک» کند. بحران‌آفرینیِ سودآور، جوهر ثابت سیاست خارجی واشنگتن است؛ تا نفت ترس جاری است، دلار امنیت جاری‌تر.