لیست نویسندگان ممنوعه در حکومت طالبان طولانی‌تر شده است. بر اساس اطلاعات دریافتی، نویسندگانی مانند جلال آل‌احمد، غلامحسین ساعدی، جبران خلیل جبران و علامه طباطبایی در لیست کتاب‌های ممنوعه قرار گرفته‌اند. با وجود اینکه هنوز لیست رسمی به کتابفروشان اعلام نشده، کتاب‌های این نویسندگان در بازدیدهای مکرر جمع‌آوری می‌شود.
نورنیوز _ گروه بین الملل: حکومت طالبان در اقدامی جدید، فهرست نویسندگان و کتاب‌هایی که در افغانستان ممنوع هستند را گسترش داده است. طبق اطلاعات رسیده از منابع مختلف، نام‌هایی همچون جلال آل‌احمد، غلامحسین ساعدی، جبران خلیل جبران، علامه طباطبایی، محمدعلی جمالزاده و هوشنگ گلشیری به فهرست سیاه این حکومت افزوده شده است. این نویسندگان که برخی از آن‌ها از بزرگان ادبیات معاصر ایران به‌شمار می‌روند، حالا جزو نویسندگان ممنوعه در افغانستان قرار دارند.
در پی این تغییرات، کتابفروشان افغان گزارش داده‌اند که کتاب‌های این نویسندگان در طی بازدیدهای مکرر از کتابفروشی‌ها توسط نیروهای طالبان جمع‌آوری می‌شود. البته بر اساس اظهارات منابع آگاه، تا به حال لیست رسمی و نهایی این ممنوعیت‌ها به کتابفروشان اعلام نشده است. با این حال، اقدامات صورت گرفته نشان‌دهنده تلاش طالبان برای محدود کردن دسترسی مردم به آثار نویسندگان ایرانی و دیگر نویسندگان خارجی است.
این تحولات جدید در حالی رخ می‌دهد که پیش‌تر نیز طالبان در سال‌های گذشته اقدام به ممنوعیت کتاب‌های مختلف و کنترل شدیدتر بر محتوای فرهنگی و ادبی کرده بود. این اقدام‌ها، به‌ویژه در مورد نویسندگان ایرانی که تاریخ‌نگاری‌های متفاوتی دارند، با واکنش‌های زیادی روبه‌رو شده است.
گسترش این فهرست نشان‌دهنده روندی است که طالبان در آن سعی دارد مرزهای فکری و فرهنگی خاصی را تحمیل کند و آزادی دسترسی به منابع اطلاعاتی و ادبی را محدود نماید. در شرایطی که افغانستان تحت حکمرانی طالبان قرار دارد، این اقدامات به‌طور گسترده‌ای در راستای انطباق فرهنگ و ادبیات با معیارهای ایدئولوژیک گروه طالبان صورت می‌گیرد.
در این میان، بسیاری از نهادهای فرهنگی و سازمان‌های حقوق بشر نسبت به سرکوب آزادی‌های فکری در افغانستان هشدار داده‌اند و از جهانیان خواسته‌اند که به این اقدامات توجه بیشتری داشته باشند.
با گسترش این لیست، جای سوال باقی می‌ماند که آیا حکومت طالبان به‌راستی در راستای محدود کردن آثار نویسندگان و اندیشمندان ایرانی و جهانی پیش می‌رود یا این فقط بخشی از تلاش برای کنترل بیشتر جامعه است. در هر صورت، این وضعیت نشان‌دهنده محدودیت‌های جدی بر آزادی بیان و تفکر در افغانستان است.