درحالی‌که لندن در سیاست خارجی خود را مدعی آزادی و حقوق بشر می‌داند، خیابان‌های پایتخت بریتانیا صحنه فریادهای "شاه من نیستی" شده‌اند؛ اعتراضاتی که از عمق یک ساختار فرسوده، پرهزینه و متناقض با دموکراسی مدرن حکایت دارد.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: پشت پرده خشم عمومی در خیابان‌های سلطنت موج اعتراضات در انگلیس علیه نظام سلطنتی دیگر یک پدیده حاشیه‌ای نیست. «روز جمهوری ۲۰۲۵» تنها نماد یک خشم جمعی نبود؛ بلکه اعلام حضور دوباره مردمی بود که از سلطه سیاسی–رسانه‌ای خاندان سلطنتی به ستوه آمده‌اند.
گروه‌هایی مانند «جمهوری» در میدان ترافالگار لندن نه فقط علیه یک فرد، که علیه کل ساختار سلطنتی به میدان آمدند. بنرهای "سلطنت را منحل کنید" و شعارهای "دموکراسی، نه سلطنت" حالا تبدیل به زبان مشترک بخش بزرگی از جامعه مدرن بریتانیا شده‌اند.
میلیون‌ها فقیر؛ میلیاردها پوند برای اشرافیت در حالی که طبق آمار رسمی، ۱۲ میلیون نفر در فقر مطلق و بیش از ۱۸۰ هزار نفر در بی‌خانمانی به‌سر می‌برند، خاندان سلطنتی همچنان با پول مالیات‌دهندگان بریتانیایی در مراسم‌هایی پرزرق‌وبرق مانند تاج‌گذاری و تشییع جنازه ملکه، صدها میلیون پوند خرج می‌کند. مراسمی که نه تنها التیام‌بخش افکار عمومی نیست، بلکه یادآور شکاف عمیق طبقاتی و خودپرستی حکومتی است که دیگر جذابیتی برای نسل جوان ندارد؛ چنان‌که فقط ۳۱ درصد جوانان خواستار ادامه سلطنت‌اند.
تاریخچه تاریک؛ از برده‌داری تا فساد اخلاقی و مالی فرازهای تاریک تاریخ سلطنت بریتانیا با جنایات استعماری در هند، ایران، کانادا و استرالیا عجین است. تجارت برده، نسل‌کشی و سرکوب، پایه‌های ثروت این خاندان را شکل داده‌اند. در سال‌های اخیر نیز شاهزادگانی مانند اندرو و چارلز با رسوایی‌های اخلاقی، مالی و حمایتی از دیکتاتورها و قاتلان کودک، نماد انحطاط نهاد سلطنت شده‌اند. سیستم‌های پنهان‌کاری سرمایه‌گذاری‌ها و شرکت‌های صوری هم مزید بر علت شده‌اند تا اعتماد عمومی به‌شدت سقوط کند.
دموکراسی غربی، اسیر تاج پوسیده دولت بریتانیا که از یک‌سو مدعی حمایت از «حق تعیین سرنوشت» ملت‌هاست، از سوی دیگر معترضان جمهوری‌خواه خود را بازداشت، سانسور و سرکوب می‌کند. این رفتار دوگانه نه‌تنها مشروعیت ادعاهای لندن را زیر سوال می‌برد بلکه افشا می‌کند که سلطنت، نه میراث فرهنگی بلکه ابزار سرکوب سیاسی درون یک ساختار فاسد و اشرافی است. اکنون این سؤال به‌درستی مطرح است که آیا ملتی که دیگر شاه را از آن خود نمی‌داند، حق ندارد سرنوشتش را دگرگون کند؟