در حالی‌که زمزمه‌هایی از پایان جنگ اوکراین در سایه مذاکرات آمریکا و روسیه شنیده می‌شد، دونالد ترامپ و معاونش با توقف کمک‌های مستقیم و فروش تسلیحات به کی‌یف، از صلح عقب نشستند و مسیر تازه‌ای از تسلیح و باج‌خواهی اقتصادی و سیاسی را آغاز کردند.
نورنیوز-گروه بین الملل: به رغم تبلیغات رسانه‌ای مبنی بر تلاش آمریکا برای میانجی‌گری صلح میان روسیه و اوکراین، آنچه در عمل رخ داده، نمایشی تمام‌عیار از تغییر سیاست واشنگتن به نفع تسلیح و تسلط اقتصادی بر کی‌یف است. توقف کمک‌های نظامی مستقیم از سوی ترامپ و باز کردن مسیر فروش تسلیحات با معاملات تجاری، نشانه‌ای از تغییر تاکتیک است: از کمک به معامله.
دولت ترامپ با مجوز فروش ۵۰ میلیون دلاری تسلیحات و قرارداد ۳۱۰ میلیون دلاری برای تجهیز جنگنده‌های اف-۱۶، نه‌تنها عملاً اوکراین را به بازار مصرف صنایع تسلیحاتی آمریکا بدل کرده، بلکه با توافقی استعماری، دسترسی به منابع طبیعی این کشور را نیز تضمین کرده است. چنین اقداماتی که حتی در کنگره آمریکا نیز با انتقاد همراه شده‌اند، عملاً جایگزین گفتگوهای صلح شده‌اند.
باج‌خواهی از اروپا در سایه جنگ
سیاست خارجی آمریکا در دوره ترامپ مبتنی بر تهدید، باج‌خواهی و سلطه بر شرکا بوده است. در موضوع اوکراین نیز این رفتار ادامه یافته و اروپا به یکی از اهداف اصلی بدل شده است. ترامپ صریحاً خواستار افزایش بودجه نظامی اروپا به پنج درصد تولید ناخالص ملی شده و تهدید کرده در صورت بی‌توجهی، از نشست ناتو در ماه ژوئن کناره‌گیری می‌کند.
همزمان با این فشارها، آمریکا با وعده حمایت نظامی از اوکراین، اروپا را به تقبل هزینه‌های ناتو و پذیرش سیاست‌های اقتصادی انحصاری خود وادار می‌کند. به بیان دیگر، پس از سرکیسه کردن اوکراین، اینک نوبت اروپاست تا باج بدهد. رفتار آمریکا نه تنها حمایتی نیست، بلکه نگاهی سوداگرانه به جنگ دارد که منافع ژئوپلیتیک و اقتصادی واشنگتن را تضمین کند.
واشنگتن ناتوان در مسیر صلح
با وجود وعده‌های اولیه ترامپ درباره پایان سریع جنگ اوکراین از طریق توافق با روسیه، واقعیت میدان و دیپلماسی چیز دیگری را نشان می‌دهد. نه‌تنها روسیه در برابر خواسته‌های حداکثری آمریکا کوتاه نیامده، بلکه با پیشرفت میدانی، تقویت اقتصادی درون‌زا و همکاری با چین و دیگر متحدان، عملاً صحنه را در کنترل دارد.
مواضع اخیر جی‌دی ونس و دیگر مقامات دولت ترامپ مبنی بر اینکه آمریکا از نقش میانجی کنار خواهد کشید، نشانه‌ای روشن از شکست این پروژه است. اکنون که ترامپ در عرصه دیپلماتیک ناکام مانده، بازگشت به گزینه‌های سخت‌افزاری و فشار اقتصادی بر روسیه بار دیگر در دستور کار قرار گرفته است؛ سیاستی شکست‌خورده که نه در قبال روسیه کارآمد است و نه در مواجهه با ایران و دیگر قدرت‌های مستقل.