در دنیایی که مرگ باید حریم مقدس باشد، عدهای با اشکهای نمایشی و سوگواریِ ویترینی، داغ عزیزانشان را به ابزاری برای تجارت شهرت و پول تبدیل کردهاند.
نورنیوز-گروه اجتماعی: نمایشی شدن سوگواری
مرگ، تجربهای عمیق و خصوصی است که در فرهنگ ما با حرمت و سکوت همراه بوده. اما امروز، شاهد پدیدهای تأسفآوریم: نمایش فقدان عزیزان در شبکههای اجتماعی برای کسب توجه. بلاگرهایی که با انتشار تصاویر غمگین، روایتهای احساسی و اشکهای حسابشده، سوگواری را از معنا تهی کرده و آن را به نمایشی سرگرمکننده تبدیل کردهاند. این روند، نه تنها قداست غم را میشکند، بلکه انسان را از خلوت درونی خود دور میکند و رنج را کالایی برای مصرف عمومی میسازد.
اقتصاد احساسات و مرگ ارزشها
در عصر اقتصاد توجه، احساسات قوی سرمایهاند و چه احساسی از اندوه مرگ برانگیزانندهتر؟ مرگ همسر یا نزدیکان، در این بازار، به فرصتی طلایی برای رشد صفحههای شخصی و جذب اسپانسرها تبدیل شده است. این افراد با تدوین محتوای احساسی، بر موج عواطف سوار میشوند و از درد واقعی، پلهای برای صعود در شبکههای اجتماعی میسازند. در این تجارت، دیگر نه حقیقت رنج اهمیت دارد و نه کرامت انسان؛ فقط نرخ بازدید و میزان تعامل تعیینکننده ارزش سوگواری شده است.
مسئولیت مخاطب و بازگشت به حرمت
اما این بازی تلخ یک سویه نیست. مخاطبانی که با اشتیاق این نمایشها را دنبال میکنند، بخشی از این چرخه معیوبند. با هر لایک، کامنت یا بازدید، به بازتولید ابتذال در سوگواری کمک میکنیم. وقت آن رسیده که به حرمت فقدان، به ارزش سکوت و به قداست سوگواری بازگردیم؛ سوگواری باید فرصتی برای تأمل در معنا و خلوت با خویش باشد، نه ابزاری برای خودنمایی. احترام به مرگ، احترام به زندگی است.