در بحبوحه رایزنی‌های حساس ایران با ایالات متحده آمریکا، انتشار یک خبر جعلی علیه کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل وزارت خارجه و عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده، از سوی کانال‌های وابسته به گروهک منافقین، ابعاد تازه‌ای از عملیات روانی علیه دیپلماسی فعال ایران را آشکار ساخت.
نورنیوز-گروه سیاسی: در حالی که نگاه‌ها به مسیر پرپیچ‌وخم مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا دوخته شده، ناگهان یک خبر جعلی منتشرشده توسط کانال‌های تلگرامی گروهک منافقین، فضای رسانه‌ای را تحت تأثیر قرار داد. این خبر مدعی شده بود منابع عمانی درباره نحوه حضور کاظم غریب‌آبادی در نشست‌های دیپلماتیک اطلاعاتی منتشر کرده‌اند؛ ادعایی که نه‌تنها هیچ ردپایی در رسانه‌های رسمی عمان ندارد، بلکه با تکذیب رسمی سفیر ایران در مسقط مواجه شد.
سفیر ایران در عمان در واکنشی صریح، این ادعا را «دروغی ساخته‌وپرداخته» و نشانه «سفاهت» دانست و گفت:
«منافقین دروغ‌گو آن‌قدر سفیه هستند که نمی‌دانند در چیدمان سالن‌های مذاکره، نه میزی وجود داشت و نه خودکار طلاکاری‌شده!»
او تأکید کرد : این فضاسازی‌ها زمانی صورت می‌گیرد که دیپلمات‌های ایرانی در اوج تلاش برای تأمین منافع ملی قرار دارند.
منابع آگاه در وزارت امور خارجه نیز اعلام کرده‌اند که اساساً چنین گزارشی از سوی رسانه‌های عمانی منتشر نشده و تمام ماجرا، ساختگی و بخشی از یک سناریوی تکراری برای تخریب مذاکره‌کنندگان ایران است.
اما پرسش اصلی آن است:
چرا غریب‌آبادی هدف این حمله قرار گرفت؟
پاسخ در سوابق کاری او نهفته است. وی به‌ویژه در دوران مسئولیت خود در قوه قضاییه، نقش فعالی در پیگیری پرونده‌های حقوقی علیه اقدامات تروریستی گروهک منافقین داشته است. از همین رو، نام او برای این گروهک، نه فقط یک چهره دیپلماتیک، بلکه نماد مقابله حقوقی جمهوری اسلامی با تروریسم سازمان‌یافته به شمار می‌رود.
در این چارچوب، عملیات روانی علیه او، به معنای حمله به یکی از ستون‌های حقوقی دیپلماسی جمهوری اسلامی تلقی می‌شود. در عین حال، این حملات با هدف مختل‌کردن تمرکز تیم مذاکره‌کننده و تضعیف روحیه عمومی طراحی شده‌اند؛ حربه‌ای آشنا که پیش از این نیز از سوی دشمنان ملت ایران به کار گرفته شده بود.
واقعیت آن است که دیپلماسی فعال جمهوری اسلامی ایران، در میدان‌های پرچالشی همچون مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا، نیازمند حمایت رسانه‌ای و افکار عمومی داخلی است. تخریب چهره‌های مؤثر در این میدان، هرچند از سوی دشمنان خارجی و گروه‌های تروریستی طراحی می‌شود، اما اگر بدون پاسخ بماند، می‌تواند هزینه‌های مضاعفی بر کشور تحمیل کند.
آنچه امروز از دل این ماجرا باید فهمید، صرفاً یک تکذیبیه نیست، بلکه ضرورت ارتقای هوشیاری رسانه‌ای، حفاظت از نمادهای حقوقی کشور و ایستادگی در برابر عملیات روانی سازمان‌یافته دشمن است؛ دشمنی که حالا نه‌فقط در میدان جنگ، که در میدان روایت، به دنبال امتیازگیری است.