آمار جدید سازمان بین‌المللی کار از تفاوت چشمگیر میان ساعات کاری هفتگی در کشورهای مختلف پرده برمی‌دارد. در حالی که کشورهای توسعه یافته با کاهش ساعات کاری به رفاه و بهره‌وری بیشتر دست یافته‌اند، بسیاری از کشورهای در حال توسعه همچنان با چالش‌های ناشی از ساعات کاری بالا دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
نورنیوز-گروه اقتصادی: جدیدترین داده‌های سازمان بین‌المللی کار (ILO) در بازه ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ نشان می دهد که ساعات کار هفتگی در کشورهای مختلف جهان تفاوت‌های چشمگیری دارد. بررسی نسبت ساعات کار با رشد اقتصادی _ اجتماعی و بهره وری در کشورهای مختلف نشان می دهد که این دو شاخص دارای نسبت معکوس با یکدیگر هستند. کشورهای مختلف در تلاشند تا برای تعادل‌بخشی میان بهره‌وری اقتصادی و کیفیت زندگی به میزان ساعت کار متناسب دست یابند.
براساس داده‌های جدید،میانگین ساعات کاری کشورهای مختلف در سال‌های اخیر در کشورهای توسعه‌یافته مانند هلند (۲۹.۸ ساعت)، دانمارک (۳۲.۶ ساعت) و اتریش (۳۲.۴ ساعت)، میانگین ساعات کاری به‌طور چشمگیری پایین است. در مقابل در کشورهای در حال توسعه یا کم‌درآمد مانند هند (۵۶ ساعت)، بنگلادش (۵۱ ساعت) و بوتان (۴۸ ساعت)، ساعات کاری به‌مراتب بیشتر است.
در ایران، میانگین ساعات کاری هفته در حدود ۴۴ ساعت ثبت شده است، که این میزان، نزدیک به کشورهایی مانند عراق (۳۱.۶ ساعت) و پاکستان (۴۹ ساعت) قرار دارد. کشورهایی مانند تانزانیا نیز با میانگین ۵۴ ساعت در صدر کشورهای با ساعات کاری طولانی قرار دارند.
این آمار نشان‌دهنده‌ی تفاوت‌های اساسی میان سیاست‌های کاری کشورها و تاثیر مستقیم آن‌ها بر کیفیت زندگی، بهره‌وری و رفاه اجتماعی است. کشورهای با ساعات کاری کمتر عموماً سیاست‌هایی در راستای تعادل بین کار و زندگی اتخاذ کرده‌اند، درحالی‌که کشورهای با ساعات کاری زیاد، اغلب با چالش‌هایی مانند فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت زندگی مواجه هستند.
ساعات کاری و توسعه انسانی کشورهایی با ساعات کاری کمتر، همچون هلند، دانمارک و اتریش، عموماً به شاخص‌های بالای توسعه انسانی دست یافته‌اند. این کشورها بر اهمیت تعادل میان کار و زندگی تأکید داشته و از سیاست‌هایی مانند کاهش ساعات کاری، مرخصی‌های طولانی‌مدت، و تمرکز بر بهره‌وری بالا استفاده می‌کنند. از سوی دیگر، کشورهایی با ساعات کاری طولانی نظیر هند، بنگلادش و بوتان به‌رغم فعالیت‌های اقتصادی فشرده، معمولاً با چالش‌هایی چون استرس شغلی، فرسودگی کارگران و کاهش کیفیت زندگی مواجه‌اند.
ارتباط ساعات کاری با رشد اقتصادی
برخی اقتصادهای در حال توسعه نظیر هند و بنگلادش، ساعات کاری بالا را راهی برای دستیابی به رشد اقتصادی سریع‌تر می‌دانند. اما این استراتژی اغلب منجر به مشکلات اجتماعی و بهداشتی برای نیروی کار می‌شود. کاهش فرصت‌های تفریح، مشکلات جسمی و روانی ناشی از کار طولانی‌مدت و افزایش نرخ فرسودگی شغلی، پیامدهای منفی ساعات کاری بالا هستند.
چالش‌های اقتصادی-اجتماعی در کشورهای با ساعات کاری بالا
هند به‌عنوان کشوری با بیشترین ساعات کار و جمعیت بالای فعال اقتصادی آن به‌ویژه در بخش غیررسمی در گیر بهره‌وری پایین و مشکلات معیشتی کارگران است.
دربنگلادش و بوتان با وجود ساعات کاری بالا، دستمزدها و شرایط کاری اغلب منصفانه نیستند که به نابرابری اجتماعی دامن می‌زند.
در کشورهای با ساعات کاری زیاد، عدم دسترسی کافی به خدمات رفاهی و اجتماعی فشار مضاعفی بر کارگران وارد می‌کند.
ساعات کاری کوتاه‌تر؛ الگویی برای آینده؟
کشورهایی مانند هلند نشان داده‌اند که ساعات کاری کوتاه‌تر نه‌تنها به بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کند، بلکه بهره‌وری نیروی کار را افزایش می‌دهد. تجربیات این کشورها می‌تواند الگویی برای سایر کشورها باشد تا با بهره‌گیری از فناوری، برنامه‌ریزی کارآمدتر و سیاست‌گذاری مناسب، فشار کاری را کاهش دهند و از رفاه اجتماعی بیشتری برخوردار شوند.
ساعات کاری، بازتابی از اولویت‌ها و سیاست‌های اقتصادی-اجتماعی کشورها است. درحالی‌که کشورهای توسعه‌یافته با کاهش ساعات کاری به رفاه اجتماعی بالاتری دست یافته‌اند، کشورهای در حال توسعه نیازمند اصلاح سیاست‌ها برای کاهش فشار کاری و افزایش کیفیت زندگی نیروی کار خود هستند. این تغییر می‌تواند به رشد پایدار و عدالت اجتماعی کمک کند.