در روز پدر، نگاهی به غزه بیندازیم؛ جایی که پدران، با دستان خالی اما قلبی مملو از شجاعت، در برابر آتش و آوار ایستاده‌اند. سرزمینی که کودکانش زودتر از موعد پدر شدند و با دستان کوچکشان، میراث ایستادگی را به دوش می‌کشند. غزه، نماد درد و مقاومت، در این روز مبارک پیام استقامت را به جهانیان یادآوری می‌کند.
نور نیوز-گروه بین الملل- غزه، سرزمینی که هر روز در آتش و آوار می‌سوزد، قصه‌هایی بی‌پایان از درد، ایستادگی و شجاعت می‌نویسد. در دل این تراژدی، پدرانی هستند که دیگر روی بازگشت به خانه را ندارند؛ خانه‌ای که فرزند بیمارشان را برای مداوا از آن خارج کردند، اما نه پزشکی بود و نه دارویی. جنگنده‌های دشمن حتی راهروهای بیمارستان را نیز هدف قرار دادند و تکه‌های بدن بی‌جان کودکان، آخرین خاطره‌ای شد که از آنها باقی ماند.
یکی دیگر، دست خالی به خانه بازمی‌گردد؛ خانه‌ای که فرزندان گرسنه‌اش با چشمان امیدوار منتظر جرعه‌ای آب و تکه‌ای نان‌اند. کودکانش، با دستان کوچکشان، او را در آغوش می‌کشند و آرام می‌گویند: «بابا خدا رو شکر که سالم برگشتی». اما او طاقت دیدن نگاه‌های آنها را ندارد؛ نگاه‌هایی که سرشار از نیاز و امید است.
پدری دیگر، در کوچه‌ها سرگردان فریاد می‌زند: «چطور به خانه برگردم وقتی فرزندان خردسالم جلوی چشمانم تکه‌تکه شدند؟» یا آن پدری که در گوشه چادر، در سرمای استخوان‌سوز، نفس‌های گرمش را به صورت نوزادش می‌دمد تا او را از یخ‌زدگی نجات دهد. اما زور سرما بیشتر است، و نوزاد، چون دیگر کودکان غزه، تسلیم گرسنگی و سرما می‌شود.
این سرنوشت پدران غزه است؛ مردانی که با وجود تمام دردها، یاد گرفته‌اند تسلیم نشوند. پدرانی که از خانه، مال، جان و فرزندانشان گذشته‌اند تا نسل آینده سرزمین‌شان، روزی را ببیند که ترس از اشغالگران و متجاوزان دیگر وجود نداشته باشد.
اما این تراژدی تنها به پدران محدود نمی‌شود؛ غزه سرزمینی است که کودکانش زود پدر شده‌اند. طبق آمارها، بیش از ۱۷ هزار کودک در جنگ اخیر یتیم شده‌اند. کودکانی که حالا دست نوازشگر پدر و مادر ندارند. کودکان خردسالی که باید برای خواهران و برادران کوچک‌ترشان، هم پدر باشند و هم مادر. آنها یاد گرفته‌اند که در خرابه‌های غزه، با پای برهنه و دستان کوچک، مسئولیت‌های بزرگ بردوش بگیرند و حتی برای دیگر کودکان یتیم، پدری کنند.
این کودکان، از پدرانشان آموخته‌اند که هرگز زانو نزنند؛ حتی اگر دشمن تا دندان مسلح باشد. آنها می‌بینند که چگونه پدرانشان، سلاح به دست، سنگ یا تکه چوبی را برمی‌دارند تا از خاک سرزمین‌شان دفاع کنند. این کودکان، با دستان کوچک و تن‌های نحیف، به ابرپدرانی برای آینده غزه تبدیل شده‌اند.
پدران غزه، با وجود تمام مصیبت‌ها، درسی از ایستادگی به فرزندانشان داده‌اند؛ درسی که هیچ جنگنده و بمبی قادر به محو آن نیست. این کودکان، با وجود تمام دردها، در دل خود آرزوی روزی را می‌پرورانند که آزادانه بازی کنند، بدون ترس بخندند، و امنیت و آرامش را احساس کنند.
روز پدر، بر پدرانی که بر سوگ فرزند نشستند اما تسلیم نشدند، و بر کودکانی که زودتر از موعد، پدر شدند، مبارک باد.