پادکست | قسمت ششم؛ حیرت +فیلم

▪️کویر است و آسمانِ شبش؛ پر است از ستاره‌های ریز و درشت و نقره‌ای. حتی یک لکه ابر در آسمان نیست و ماه هنوز چهار پنج روزی دارد تا کامل شود. 

▪️هر وقت دل علی می‌گرفت سر به چاه می‌برد و هر وقت دل حسین می‌گرفت، به آسمان نگاه می‌کرد.  

▪️حسین شب عاشورا باید هم زمین را دلداری می‌داد و هم آسمان را؛ ماه بی‌تاب‌تر از زینب لحظه‌ای آرام و قرار نداشت و ستاره‌ها مضطرب‌تر از همیشه پلک می‌زدند.  

▪️امام لب به نجوا گشود: ای اهل زمین و آسمان! من حسینم؛ نوه محمد، آخرین پیامبر خدا؛ همانکه مردم می‌ترسیدند با رحلت او دنیا تمام شود؛ کوهها متلاشی شود، مرده ها از گورهای خود بیرون بیایند، خورشید برای همیشه غروب کند و قیامت فرا برسد.   

▪️فردا شب تن من هم تا قیامت، به امانت نزد این خاک خواهد ماند؛ و تن پسر ارشدم و تن پسر شیرخواره‌ام و تن برادرم. کوه ها متلاشی نمی‌شوند، مرده ها از گورهای خود بیرون نخواهند آمد؛ خورشید همچنان خواهد تابید، اما ای اهل زمین و آسمان! عاشورا، روز امتحان من است نه روز ابتلای من. 

▪️کربلا، پل صراط من و امت من است...

جهت مشاهده ویدئو، بارکد بالا را اسکن کنید.