دکتر شریعتی نامهای مستعاری فراوانی داشت؛ مانند «علی امیدوار»، «علی راهنما»، «علی متقی»، «علی اسلامدوست»، «علی سربداری» و «علی دهقاننژادی» که هر کدام حالوهوا و جهانی از درونِ مشوش و چندپاره او را نمایندگی میکرد، اما در میان تمام اینها «شمع» را بیشتر دوست داشت.
گرچه «شمع» درظاهر حاصل جمع و مخفف سه اسم «شریعتی»، «مزینانی» و «علی» بود، اما در حقیقت نمادی از خود او بود؛ وجودی دردمند در جهانی تاریک؛ با آذری در دل؛ آتشی در سر و زبانی سرخ؛ مانند سیگارهایی که پشت هم میگیراند و یک لحظه از دستش نمی افتاد.
در پادکست «رادیونور» به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر علی شریعتی، مروری داشتیم بر اندیشه‌های او که با هم می‌شنویم.
جهت مشاهده ویدئو، بارکد بالا را اسکن کنید.