یک روز بعد از آنکه کاخ سفید از امضای قرارداد 10 ساله هند برای توسعه بندر استراتژیک چابهار انتقاد و این کشور را به «تحریم» تهدید کرد، دهلی‌نو از انعقاد این توافق دفاع کرد.
نورنیوز- گروه بین‌الملل؛ «ودانت پاتل»، معاون سخنگوی وزارت خارجه امریکا در واکنش به امضای قرارداد جدید دهلی‌نو و تهران گفت: «دولت هند باید خودش در مورد سیاست خارجی‌اش صحبت کند. تحریم‌های ما علیه ایران پابرجاست و همچنان اجرا می‌شوند. آنهایی که به‌دنبال همکاری تجاری با ایران هستند باید بدانند که خود را در معرض تحریم‌ها قرار می‌دهند».
امریکایی‌ها در سال‌های اخیر با اولویت مقابله با روسیه و چین، توسعه روابط با هند را در دستور کار داشته و امتیازاتی نیز برای آن در نظر گرفته‌اند، اما در عین‌حال به هند به چشم یک شریک غیرقابل اعتماد می نگرند. به اذعان نهادهای بین‌المللی، اقتصاد هند در حال پیشی‌گرفتن از غرب است و استفاده از ظرفیت‌های بزرگ منطقه‌ای می‌تواند به این روند شتاب دهد.
سناریوی امریکا در قبال هند دو بخش دارد؛ نخست ایجاد رقابت و به‌عبارت ساده‌تر دشمنی کاذب هند با روسیه و چین و دیگری تضعیف دهلی‌نو. تلاش برای محروم‌کردن هند از ظرفیت‌های منطقه‌ای نیز در این چارچوب قابل درک است.
واقعیت این است که بندر چابهار، نقش غیر قابل انکاری در اقتصاد و تجارت جهانی هند خواهد داشت و عقب‌نشینی از منافع فعالیت در این منطقه، خسارت‌های جبران‌ناپذیری برای این کشور به همراه دارد.
بر همین اساس بود که هند امروز از ایالات متحده آمریکا خواست که در مورد توافق بندر شهید بهشتی چابهار با ایران «نگاه بسته» نداشته باشد. «سوبرامانیام جایشانکار»، وزیر امور خارجه هند از امضای این قرارداد با ایران دفاع کرده و گفته است که این توافق به نفع منطقه خواهد بود.
ایران و هند پیش از این در سال ۲۰۱۶ برای توسعه بندر استراتژیک و مهم چابهار در نزدیکی مرز ایران با پاکستان قراردادی امضا کرده بودند و دوشنبه گذشته (۲۴ اردیبهشت)، یک قرارداد ۱۰ ساله برای توسعه بیشتر آن و تجهیز و بهره‌برداری از بندر شهید بهشتی چابهار امضا کردند.
این در حالی است که بر اساس راهبرد امنیت ملی امریکا، قدرت‌های نوظهور در قالب شانگهای و بریکس، تهدیدی بزرگ برای یک جانبه‌گرایی و منافع جهانی ایالات متحده قلمداد می‌شود و بر این اساس بنیانش بر مقابله با کشورهایی همچون چین، روسیه، هند، ایران، آفریقای جنوبی، برزیل و... به‌عنوان تاثیرگذاران این پیمان‌ها استوار شده است.
حمایت آمریکا از طرح‌های غیر کارآمد همچون راه هند با سرزمین‌های اشغالی و اروپا، ناامن‌سازی آسیای مرکزی و قفقاز، کارشکنی در طرح «یک کمربند یک جاده»، تحریک تایوان و ایجاد منازعات نظامی در شرق آسیا، مخالفت با خط لوله صلح ایران و پاکستان و تهدید هند به خاطر قرار داد چابهار با ایران و... در این چارچوب قابل ارزیابی است.
امریکا به شدت نگران همگرایی میان همسایگان و کشورهای منطقه است؛ چرا که این همگرایی‌ها در کنار تبدیل منطقه به قدرت اقتصادی جهان، زمینه‌ساز امنیت و تعاملات پایدار در غرب آسیاست که با منافع کاخ سفید تعارض دارد. به‌ویژه که در دوران جدید بر خلاف گذشته، نظم‌های منطقه‌ای بر نظم‌های جهانی اثرگذارند.