ژنرال کهنه‌کار از کنار تابوت‌هایی که روی زمین ردیف چیده شده بود، گذشت و در جایگاه سخنرانی ایستاد. هنوز آثار شوک، روی چهره خانواده قربانیان جای خود را به اندوه نداده بود و چشمان‌شان انگار در تسخیر رویدادی قرار داشت که چون صاعقه برسرشان فرود آمده بود.
نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: سکوتِ فضا را صدای نظامیِ میانسال شکست. او صحبت‌هایش را با «تروریستی» خواندن عملیات چریکی نیروهای مقاومت آن منطقه شروع کرد و درنهایت از انتقامی نظامی و سخت خبر داد و گفت: «بیایید مقابل این تابوت‌ها قسم بخوریم تا برای انتقام از کسانی که از ما گرفته شده‌اند، هر کاری انجام دهیم ». [▫️] فردای عملیات غافلگیرکننده علیه اشغالگران بود که حملات همه‌جانبه آغاز شد؛ وحشیانه‌ترین کشتاری که ساکنان بومی آنجا در چند دهه اشغال سراغ داشتند. بمب، خشونت و قحطی، هیچ نقطه امنی باقی نگذاشته بود و شمار کشته‌ها به حدی زیاد بود که امکان تدفین جداگانه وجود نداشت.
برخلاف تصور ابتدایی، این گزارش توصیف جنگ غزه بعد از عملیات «طوفان‌الاقصی» نبود؛ بلکه روایتی واقعی از نبرد الجزایر است که بعد از عملیات چریک‌های مسلمان علیه اشغالگریِ 130 ساله فرانسوی‌ها آغاز شد.
فرانسه با اتخاذ سیاست «زمین سوخته» گستره‌ای از جنایات جنگی اعم از قتل‌عام و تجاوزهای دسته‌جمعی رقم زد که به شهادت 500 هزار تا یک میلیون نفر از جمعیت الجزایر منجر شد. درگیری نظامی در نهایت و به‌ظاهر با پیروزی پاریس به پایان رسید اما فرانسه مدت کوتاهی بعد تمام جمعیت این مستعمره را در خیابان مقابل خود دید. مشت آهنین، نتیجه معکوس داده بود.
نظامیان فرانسوی به خانه بازگشتند، الجزایر استقلال و حق حاکمیت خود را پس گرفت و نتیجه این نبرد ساختار سیاسی و حکمرانی در فرانسه را تغییر داد. آیا تجربه «الجزایر» برای غزه قابل تکرار است؟
جهت مشاهده ویدئو، بارکد بالا را اسکن کنید.