مازیار بالایی عضو جبهه اصلاحات در تشریح سند راهبردی اصلاحات گفت: ایراد بسیار مهم این سند این است که کلان‌تحلیل دوستان درباره این انتخابات با ردصلاحیت روحانی از اساس غلط از آب درآمد.
نورنیوز-گروه سیاست: مازیار بالایی عضو جبهه اصلاحات در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس با اشاره به تصویب سند راهبردی جبهه اصلاحات برای انتخابات پیش رو گفت: سند راهبردی که در مجمع عمومی جبهه اصلاحات به رای گذاشته شد 14 صفحه بود، نه سه صفحه یا سه خط؛ بخش‌های متنوعی هم داشت، از چیستی مفهوم اصلاح‌طلبی تا تحلیل وضع موجود و در نهایت وضعیت‌های ممکن و ارائه راهبرد.
وی در ادامه گفت: نقطه مغفول واقع شده در تحلیل وضع موجود این بوده که هیچ نقدی را متوجه اصلاح‌طلبان نمی‌داند. در حالیکه شاید سهم بزرگی از دلسردی مردم نسبت به اصلاح‌طلبان، رفتار و اعمال نهادهای صاحب قدرت و غیرپاسخگو باشد اما اصلاح‌طلبان نیز با عملکردهای خود فرآیند دلسردی را سرعت بخشیدند.
بالایی خاطر نشان کرد: فی‌المثل آنجایی که باید در حمایت از روحانی مذاکره می‌کردند و سهمشان را مشخص می‌کردند، چک سفیدامضا دادند و حمایت همه‌جانبه کردند، اما بعدش همه تقصیرها را به گردن روحانی انداختند.
این عضو جبهه اصلاحات تصریح کرد: قانون منع به کارگیری بازنشستگان که کاملا غیرکارشناسی بود با تلاش‌های بخشی از جریان اصلاحات به تصویب رسید. در حقیقت در تصویب این قانون آنها نقش پادوی جناح مقابل را بازی کردند و خودشان از این قانون ضربه خوردند. یا نسبت به اعضای کابینه دولت قبلی رویکرد گزینشی داشتند و وزیری که قرار بود استیضاح شود، استعفا کرد و همان وزیر با یک توصیه به مجلس برای وزارتخانه دیگری رای اعتماد گرفت.
وی افزود: یا در انتخابات شورای شهر کلانشهرها پیروز شدند اما انتصاباتشان را از جناح مقابل انجام دادند. به عنوان نمونه در پایتخت، شخصی سه سال شهردار بود که در شورای معاونینش از ۹ معاون، حداقل ۶ نفر حتی به لیست اصلاح‌طلبان رای نداده بودند! و طبیعتا دغدغه‌ای هم برای پیش‌برد شعارها و برنامه‌های اصلاح‌طلبانه نداشتند و ای‌بسا ناامید کردن بدنه جریان اصلاحات و مردم را وظیفه و ماموریت خود می‌دانستند.
بالایی در ادامه تاکید کرد: ریشه اینکه چنین کاستی‌هایی دیده نمی‌شود و از بیان نقش اصلاح‌طلبان در تحلیل ناامیدی مردم از اصلاح سیستم خودداری می‌شود این است که بخشی از جریان اصلاحات نقش اصلی را در وقوع چنین وقایعی که مثال زدم داشته و حالا با فرار از پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری حاضر به پذیرش سهم خود در ناکارآمدی‌ها و ناامیدی‌ها نیست و همه چیز را به گردن دیگران می‌اندازد.