رسانه‌های خارجی: من یک روزنامه نگار، نویسنده و فعال قضایی از بوسنی و هرزگوین هستم. من به شدت تحت تأثیر نسل کشی در کشورم در دهه 1990 قرار گرفتم. بسیاری از اعضای خانواده ام به اردوگاه‌های کار اجباری برده شدند و برخی از وحشتناک ترین جنایات آن دوران در زادگاه من انجام شد.
همچنین، برای چندین دهه، من به عنوان یک کارشناس ارتباطات استراتژیک در زمینه‌های عدالت انتقالی در سراسر جهان، از سوریه تا سریلانکا، کار کردم.
من به عنوان کسی که تحت تأثیر نسل کشی بوسنیایی قرار گرفتم و در بسیاری از فرآیندهای عدالت انتقالی شرکت کردم، وقتی به وقایع در حال وقوع در اسرائیل و فلسطین نگاه می‌کنم، دو احساس متمایز دارم.
اولین مورد وحشت محض از دیدن رنج عظیمی است که بر مردم غزه تحمیل شده است.
با این حال، آنچه اکنون در غزه می‌بینیم، نمایشی شگفت‌انگیز از آن چیزی است که وقتی یک قدرت برتر انتقام خود را از غیرنظامیان بی‌دفاع می‌گیرد، اتفاق می‌افتد. و من را پر از وحشت می‌کند.
من نمی‌توانم تصور کنم که در شرایط کنونی، مشابه بوسنی جنایتکاران و عاملان قتل عام مردم غزه محاکمه و به عدالت سپرده شوند. من به عنوان یک بوسنیایی نسبت به مردم غزه احساس امتیاز می‌کنم.
اگر به اظهارات رهبران اسرائیلی، سیاستمداران اسرائیلی، اعضای پارلمان اسرائیل، روزنامه‌نگاران و صاحب نظران اسرائیلی نگاه کنیم، می‌بینیم که همان "نیت" نیز بسیار وجود دارد. این هدف به صورت روزانه در حال اطلاع رسانی است. اگر وزیری در کشوری بگوید که ارتش قرار است به سرزمینی برود و با "حیوانات انسانی" برخورد کند، بدون شک هدف اینجا روشن قتل عام مردم بی گناه است.
شباهت دیگری که بین بوسنی در آن زمان و غزه اکنون می‌بینم، وحشتی است که بر غیرنظامیان اعمال می‌شود. وحشتی که من در مورد آن صحبت می‌کنم نه تنها کشتار بی رویه زنان و کودکان، بلکه تلاش برای ایجاد رعب و وحشت در کل جمعیت برای تسلیم شدن است. این تلاش‌‌ها شامل بیرون راندن جمعیت از یک منطقه خاص یا واداشتن آنها به پذیرش خواسته‌‌ها از طریق زور است.
در سربرنیتسا، منطقه ای تحت محاصره بود. صرب‌ها ادعا کردند که نیروهای این منطقه بیرون می‌آیند و به غیرنظامیان صرب در اطراف منطقه حمله می‌کنند، بنابراین این دلیل نسل‌کشی بود. آنها مدعی شدند کاری که با بوسنیایی‌‌ها کردند صرفاً انتقام کاری بود که نیروهای بوسنیایی با آنها کردند.
با این حال، در پایان، دادگاه‌‌ها شواهد را بررسی کردند، به آنچه در سربرنیتسا رخ داد نگاه کردند و به این نتیجه رسیدند که این نسل کشی است. آنها مشخص کردند که پسران و مردان یک گروه خاص کشته شدند تا این گروه نتواند دوباره تولید شود و به زندگی در منطقه ای که مدت‌‌هاست اشغال کرده بود ادامه دهد، تا بوسنیایی‌‌ها به عنوان یک گروه در آن منطقه نابود شوند.
برای اثبات جرم نسل کشی باید عناصری از جنایت وجود داشته باشد، از جمله کشتن اعضای گروه، وارد کردن صدمات جدی جسمی و روحی به اعضای یک گروه خاص برای تخریب فیزیکی آن گروه، به طور کامل یا جزئی، به زور. انتقال کودکان و اقدامات اعمال شده برای جلوگیری از تولد در داخل گروه.
اینها جنایاتی هستند که جنایت نسل کشی را تشکیل می‌دهند. اما برای اینکه نسل‌کشی به‌عنوان یک جرم شناخته شود، شما همچنین باید قصد داشته باشید - قصد نابودی یک گروه به طور کامل یا جزئی در یک منطقه خاص. این در سربرنیتسا نیز ثابت شد.
ما به وضوح می‌بینیم که برخی از جنایات فوق الذکر هم اکنون در غزه انجام می‌شود.
و اگر به اظهارات رهبران اسرائیلی، سیاستمداران اسرائیلی، اعضای پارلمان اسرائیل، روزنامه‌نگاران و صاحب نظران اسرائیلی نگاه کنیم، می‌بینیم که همان "نیت" نیز بسیار وجود دارد. این هدف به صورت روزانه در حال اطلاع رسانی است. اگر وزیری در کشوری بگوید که ارتش قرار است به سرزمینی برود و با "حیوانات انسانی" برخورد کند، بدون شک هدف اینجا روشن است.
* روزنامه نگار، فیلمساز و فعال عدالت‌خواه بوسنیایی
* نشر مطالب درستون «از رسانه‌های خارجی» به معنی تایید محتوای آن نیست بلکه با هدف صرفا اطلاع‌رسانی صورت می‌گیرد *