نورنیوزـگروه سیاست: روابط ایران و روسیه همواره از ظرفیت‌ها و قابلیت‌های مهمی برای تقویت ثبات و صلح در عرصه منطقه‌ای و جهانی برخوردار است. بدیهی است که این اهمیت راهبردی از مسیر تقویت آگاهانه و مسلط بر روابط دوجانبه و چندجانبه عبور می‌کند. معنایابی براساس مدل ایرانی از شاخص‌های عمده و خاصی پیروی می‌کند؛ نگاه ایرانی به مناسبات 2کشور با تأکید بر «قدرت» و «استقلال» و داشتن یک نگاه منسجم و پیوسته در جهت منافع ملی و اهداف مشترک 2کشور تحقق می‌یابد.
امروزه با گذشت زمان، اهمیت خروج از رفتار پراگماتیستی برای نخبگان روسی در تعامل با ایران به‌عنوان یک اصل مطرح می‌شود و بازی با تناسب‌ها را تبدیل به امتداد مؤثر بر مبنای یک سیاست برد-برد کرده است که باید آن را در کیفیت اصلاح و تقویت برنامه‌ای که هم‌اکنون در حال تمدید عمر دوباره خود است، منظور کرد. امروزه در فدراسیون روسیه درک از ایران اسلامی باید به سمت یک درک جامع و سازنده میل پیدا کند و برخی از جریان‌هایی که صرفا براساس دگماتیسم و مشکل در برداشت از اهمیت و جایگاه ایران در دستگاه‌های اجرایی روسیه شکل گرفته‌است، نیاز به تصحیح و اصلاح ساختاری دارد.
نگاه آینده‌دار برای تقویت چندجانبه‌گرایی و رسیدن به یک توانمندی ترکیبی، الزام‌های جدید و روبه‌جلویی را می‌طلبد. از این منظر هرکدام از حوزه‌هایی که در عرصه مناسبات اقتصادی مطرح است، اعم از انرژی، مالی، بانکی، تجاری و همچنین عرصه‌های جدید صنعتی با داشتن حوزه‌های ثالث، می‌تواند نویدبخش تصاعد مهمی در همکاری‌های طرفین محسوب شود. جدا از نگاه چشم‌انداز به مناسبات ضروری است زیرساخت‌های لازم کریدور شمال - جنوب تقویت شود. ازسوی دیگر، همکاری‌های نظامی 2کشور با هدف بازدارندگی فعال در برابر ابعاد جدیدی از تروریسم، قابلیت همکاری گسترده‌ای دارد و تقویت همکاری‌های 2کشور در حوزه هوافضا و برنامه‌های مشترک در حوزه تولید و ساخت ماهواره و ایجاد نوآوری در این حوزه یکی از شاخص‌های مهم بعد از همکاری‌های سنتی به‌شمار می‌رود که از زمان رژیم گذشته در حوزه صنایع استراتژیک از قبیل ذوب‌آهن و سپس در دوره جمهوری‌اسلامی ایران درخصوص نیروگاه هسته‌ای بوشهر شکل گرفت و می‌تواند وارد عرصه مهم‌تر هوافضا شود.
شخص ولادیمیر پوتین نه صرفا در قامت رئیس‌جمهور، بلکه به‌عنوان یک استراتژیست می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در تقویت همکاری‌های متقابل داشته باشد. این موضوع صرفا به همکاری با نگاه آسیایی معطوف نمی‌شود، بلکه با توجه به نقش گسترده شرکت‌های بزرگ اروپایی که در پروژه‌های مختلف با طرف‌های روسی همکاری می‌کنند، می‌تواند در پلتفرم‌های اقتصادی جدید سه‌جانبه تقویت شود. این همکاری‌ها امروزه در حوزه فرآورده‌های انرژی کم و بیش مشهود است، اما برای رسیدن به نقطه مطلوب، نیازمند انعطاف هوشمندانه ایران، روسیه و اروپا هستیم.