نورنیوز ـ گروه بین الملل: در سال 1945 سازمان ملل متحد با ادعای عدالت و مساوات و ایجاد فضایی یکسان و برابر با همه کشورهای جهان جهت احقاق حقوقشان و تعاملات جهانی تشکیل شد.
از آن زمان با همین ادعا و رفع چالش‌های جهانی، نهادها و سازمان‌های بین‌المللی بسیاری شکل گرفته است. یکی از نکات قابل توجه در باب این ساختارها نوع رفتارهای آنها در قبال جمهوری اسلامی ایران است.
مثلا صندوق بین‌المللی پول که مدعی رویکرد مستقل برای توسعه اقتصادی و کمک به کشورها برای خروج از بحران‌های انسانی و اقتصادی است، در اوج بحران کرونا و در حالی که جهان اذعان داشت ایران در صف اول مبارزه با کرونا است درخواست ایران برای برخورداری از سهمی از 50 میلیارد دلار بودجه اختصاص یافته به مبارزه با کرونا در این نهاد جهانی را تحت فشار آمریکا رد کرد و نشان داد که هیچ استقلالی در سیاست‌هایش وجود ندارد.
یا در موردی دیگر، «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل در گزارشی با نادیده گرفتن جنایات ائتلاف آمریکایی ـ سعودی علیه مردم یمن، ادعای احتمال نقش داشتن موشک‌های ایرانی در اقدام تلافی جویانه یمنی‌ها در هدف قرار دادن تاسیسات نفتی آرامکو عربستان را مطرح کرد.
این ادعا در حالی مطرح شد که یمنی‌ها با تصاویر و مستندات متعدد مسئولیت این حمله را به عنوان اقدامی کاملا یمنی پذیرفته بودند و گوترش بدون اشاره‌ای به این مسئله ادعای ضد ایرانی را مطرح کرد.
سیاسی کاری گوترش زمانی آشکارتر می‌شود که در گزارش سازمان ملل در باب جنگ یمن که وی قرائت کرد رسما نام عربستان از لیست سیاه قاتلان کودکان خارج شد در حالی که شواهد امر حکایت از قتل عام صدها کودک در تجاوز سعودی به یمن حکایت دارد.
در یکی از موارد اخیر از این دست؛ «رافائل گروسی» مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حالی جدیدترین گزارشش درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران را ارائه کرد که بدون هیچ اشاره‌ای به عدم تعهدپذیری آمریکا و اروپا به برجام و لزوم لغو تحریم‌های ضدایرانی، ادعاهای غیر مستند علیه ایران مطرح کرد و در نهایت قطعنامه‌ای خلاف واقع، غیر کارشناسانه و مغرضانه علیه ایران در شورای حکام صادر شد.
این در حالی است که آژانس در قبال تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی و نیز مواضع اسپر وزیر دفاع آمریکا که بارها بر تولید و بهینه سازی بمب‌های هسته‌ای به عنوان اولویت کشورش تاکید کرده، هیچ واکنشی صورت نداده است که جای تامل دارد.
گزارش آژانس در حالی با ادعای خلع سلاح و تقویت امنیت جهانی صادر شد که این روزها سالگرد دو رویداد مهم است؛ یکی جنایات شیمیایی صورت گرفته توسط رژیم بعث عراق در سردشت در تیر 1366 و دیگری هدف قرار دادن هواپیمای پرواز 655 توسط موشک‌های شلیک شده از ناو آمریکایی در 12 تیرماه 1367.
از آن زمان آژانس بین المللی انرژی اتمی که یکی از وظایفش خلع سلاح شیمیایی و کشتار جمعی است، تا کنون هیچ اقدامی برای خلع سلاح آمریکا صورت نداده که نتیجه آن تسلیح گروه‌های تروریستی به سلاح شیمیایی توسط آمریکا در سوریه، تسلیح سعودی و رژیم صهیونیستی به بمب‌های فسفری علیه مردم یمن و فلسطین و تهدید کشورها به حمله هسته‌ای توسط آمریکاست.
در موردی دیگر، شورای حقوق بشر سازمان ملل اخیرا در حالی گزارشی حقوق بشری درباره ایران تنظیم کرده که این شورا در قبال نژادپرستی سیستماتیک و قتل سیاه پوستان توسط پلیس آمریکا و عدم توجه دولتمردان آمریکا به درمان سیاه پوستان مبتلا به کرونا سکوت کرده است.
دیروز سه شنبه نیز نشست شورای امنیت سازمان ملل ملل به صورت مجازی برای بررسی برجام و قطعنامه 2231 با حضور محمد جواد ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران و اعضای شورای امنیت، در حالی برگزار شد که نوع مواضع نماینده سازمان ملل در این نشست جای تامل دارد.
«رزماری دیکارلو»، معاون دبیرکل سازمان ملل در نشست بدون اشاره به مفاد برجام مبنی بر لزوم لغو تمام تحریم‌های ایران گفت: «دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار رفع تحریم‌هایی شده که پاسخ ایران به بیماری کووید-۱۹ را دشوار می‌کند.»
در واقع؛ او جایگاه لغو تحریم‌ها را در حد تحریم‌هایی دارویی و غذایی کاهش داده است که عملا خلاف برجام و تعهدات برجامی و قطعنامه 2231 است.
نگاه مغرضانه و غیرمستقل سازمان ملل را در این بخش از سخنان نماینده گوترش نیز می‌توان مشاهده کرد که بدون اشاره به بدعهدی آمریکا و خروجش از برجام ادعا می‌کند: «ما همچنین از گام‌هایی که ایران در واکنش به خروج آمریکا از برجام برداشته هم نگرانیم. در نتیجه این اقدامات، ایران از محدوده‌های تعیین‌شده در برجام در خصوص غنی‌سازی اورانیوم و ذخائر آب سنگین فراتر رفته است. ایران همچنین محدودیت‌های وضع‌شده علیه برنامه تحقیق و توسعه هسته‌ای را زیر پا گذاشته است.»
نکته مهم آنکه؛ معاون آقای دبیرکل بدون هیچ اشاره‌ای به عدم تعهدپذیری اروپا و آمریکا و حق ایران بر اساس بندهای 26 و 36 برای پاسخگویی عملی به بدعهدی طرف‌های برجامی، اضافه کرد: «امروز ما یکبار دیگر از ایران می‌خواهیم به اجرای کامل این توافق بازگردد.»
دیکارلو اضافه کرد: «ما همچنین از ایران می‌خواهیم نگرانی‌های مطرح‌شده از سوی سایر کشورها در خصوص تدابیر مشخص‌شده در ضمیمه B قطعنامه مغایر هستند را رفع کند.»
در نهایت نیز او در مواضعی غیراصولی اضافه کرد: «ما از همه طرف‌های برجام می‌خواهیم اختلافات خود در خصوص برجام را در چارچوب ساز و کار حل و فصل اختلافات در برجام رفع کنند.»
در همین حال اما؛ موضع‌گیری محکم چین و روسیه در مقابل زیاده‌خواهی و رفتار بی‌منطق غربی‌ها درباره ایران، نشان داد که در کنار ایران قدرت‌های دیگری هم هستند که به هیچ وجه حاضر به پذیرش رفتارهای یکجانبه‌گرایانه آمریکا در فضای بین‌الملل نیستند و شدیدا به وادادگی سازمان ملل و البته کشورهای اروپایی در برابر زورگویی‌های واشینگتن اعتراض دارند.
از سویی؛ رفتار دو پهلوی اروپایی‌ها در نشست ویدئو کنفرانسی روز گذشته شورای امنیت سازمان ملل نشان داد که آنها نیز نسبت به موفقیت ترامپ در پیشبرد این اقدام و همچنین احتمال رای آوردن او در انتخابات ریاست جمهوری 2020 تردید دارند و تلاش می‌کنند با مواضعی نه چندان محکم، در نهایت شریک موفقیت باشند.
مجموع اقدامات صورت گرفته از سوی سازمان ملل متحد و سازمان‌های تابعه آن همچون آژانس بین المللی انرژی اتمی، شورای حقوق بشر، شورای امنیت، صندوق بین المللی پول و... در قبال جمهوری اسلامی ایران و آمریکا این پیام مهم را برای جهانیان دارد که این سازمان‌ها هیچگونه استقلالی از خود نداشته و صرفا به بازیچه‌ای در دستان آمریکا و برخی کشورهای اروپایی که تهدید کنندگان اصلی امنیت و چند جانبه‌گرایی در نظام بین الملل هستند، مبدل شده‌اند.
به اذعان بسیاری از ناظران سیاسی رویکرد صادقانه و واقع‌بینانه سازمان ملل و نهادهای تابعه به مسائل از جمله در قبال جمهوری اسلامی ایران و دست کشیدن آنها به حمایت و همراهی کورکورانه با آمریکا تنها راه نجات این ساختارهای به اصطلاح بین‌المللی است، در غیر این صورت رفتارهای غیر اصولی، غیرمنطقی و مغرضانه آنها جز بی‌اعتمادی جهانی به این نهادهای بین‌المللی نتیجه‌ای برای آنها به همراه نخواهد داشت و استمرار آن می‌تواند به تکرار سرنوشت جامعه ملل برای سازمان ملل یعنی فروپاشی ختم شود.