نورنیوز ـ گروه بین الملل: اتفاقاتی که این روزها در «ادلب» رخ میدهد، شاید پرده آخر سناریویی باشد که سالهاست دشمنان ملتهای منطقه در آرزوی تحقق آن هستند، سناریویی که با ایجاد گروههای تروریستی ـ تکفیری نیابتی، تلاش کرد آتش جنگ طایفهای و مذهبی را برافروخته و از این رهگذر راهبرد شوم تجزیه منطقه را به سرانجام برساند.
این تلاش بیوقفه نظام سلطه که با وجود صرف میلیاردها دلار و ریختن خون هزاران بیگناه، مقهور اراده آهنین نیروهای مقاومت شد، امروز با فریب یکی از بازیگران مهم منطقه در پی در هم شکستن این اراده و بر هم زدن معادلهای است که جبهه مقاومت آن را تثبیت کرده است.
ناگفته پیداست که فتح آخرین سنگر تروریستهای نیابتی در ادلب توسط ارتش سوریه و نیروهای مقاومت، تیر خلاصی بر پیکر بدخواهان منطقه خواهد بود، لذا محور غربی با رفتاری فریبکارانه و وارونهنمایی حقیقت، ترکیه را وارد معرکهای کرده که به زعم آنها یک بازی برد ـ برد را تداعی میکند.
در این بازی برد ـ برد، ترکیه اگر به اهداف خود در این معرکه دست یابد که عملا معادله محور مقاومت را بر هم زده و هدیهای بس گرانبها را تقدیم آمریکا و رژیم صهیونیستی خواهد کرد و اگر هم شکست بخورد معنایی جز شکست اسلامگرایان در ترکیه نخواهد داشت و این همان چیزی است که آمریکا حتی با کودتا هم نتوانست آن را در ترکیه بدست آورد.
اکنون ترکیه با تجاوز به خاک سوریه، ضمن نقض قوانین بین المللی و قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل، با نقض توافقات حاصل شده در کمیته سهجانبه (متشکل از آنکارا، مسکو و تهران)، در حال تکمیل پازلی است که محور آمریکایی ـ صهیونیستی برای این کشور و کل منطقه طراحی کردهاند.
در چنین شرایطی، ترکیه که چشم امیدش به آمریکا، رژیم غاصب اسرائیل و ناتو بود، به شدت به تجدیدنظر در سیاستهای خود در سوریه نیازمند است، به ویژه اینکه اکنون ترکیه به خوبی میداند که سوریه و روسیه برای آزادسازی ادلب کاملاً جدی هستند.
از سویی؛ شاید این اولین بار باشد که احزاب و گروههای سیاسی ریز و درشت در ترکیه، در یک موضوع غیر داخلی، اختلاف نظرهای خود را با دولت عیان کرده و در رسانهها بر آن اصرار میکنند.
البته وقوع درگیری نظامی مستقیم میان روسیه و ترکیه در ادلب بعید به نظر میرسد، چون مسکو نشان داده است که شیوه تعامل با آنکارا را به خوبی میشناسد و میداند که چه زمانی باید با آن مقتدرانه و قاطعانه برخورد کند و چه زمانی با آن با نرمش جلو برود.
ایالات متحده آمریکا نیز به صورت مستقیم، در نبرد ادلب هیچگونه مداخلهای انجام نخواهد داد. سیاست کنونی آمریکا مبتنی بر «باجخواهی» از طرفهای مختلف بینالمللی و حمایت از تروریستهای تکفیری به عنوان ابزاری برای پیادهسازی اهداف میدانی است.
البته اسرائیل از حضور نظامی زمینیِ مستقیم در سوریه خودداری میکند و هیچ تمایلی به این مسأله ندارد، لذا در شرایط کنونی، اسرائیل ارائه حمایت نظامی به ترکیه از رهگذر هدف قرار دادن مواضع ارتش سوریه را در دستور کار خود قرار داده است.