سقوط هواپیمای تهران-کیف که به جان‌باختن ۱۴۶ ایرانی منجر شد، مردم ایران را در بهت فرو برد و موجب شد تا با خانواده‌های داغدار جانباختگان این پرواز ابراز همدردی کنند.
در روزهای اول پس از این حادثه تلخ، تماس رسانه‌ها برای گفتگو با خانواده‌های جانباختگان امری عادی تلقی می‌شد ولی پس از اطلاعیه نیروهای مسلح مبنی بر شلیک اشتباهی سامانه پدافند هوایی به هواپیمای اوکراینی اتفاقات دیگری رخ داد.
دقیقاً سه روز پس از حادثه سقوط هواپیما، سردار حاجی‌زاده فرمانده هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با حضور در تلویزیون با عنوان اینکه دلیل سقوط هواپیما اشتباه انسانی بوده و هواپیمای مسافربری به اشتباه موشک کروز تشخیص داده شده بار مسئولیت این اشتباه را پذیرفت و از مردم ایران عذرخواهی کرد.
پس از این سخنان، بسیاری از کسانی که حقد و کینه‌ای از نیروهای مسلح کشور خصوصاً سپاه پاسداران بر دل داشتند با موج‌سواری بر احساسات مردم علیه نظام دست به اعتراض زده و به بهانه سقوط هواپیمای اوکراینی بدترین توهین و شعارهای ساختارشکنانه را علیه سپاه پاسداران و ارکان نظام به کار بردند.
البته این بخشی از اتفاقات رخ‌داده پس از حادثه سقوط هواپیما بود و در بُعد دیگر ماجرا، فشارهای بیرونی بود که به برخی خانواده‌های جانباختگان هواپیمای اوکراینی وارد می‌شود.
آن‌گونه که برخی خبرنگاران و همکاران رسانه‌ای روایت می‌کنند، در تماس‌هایی که با بسیاری از خانواده‌های جانباختگان پرواز تهران-کیف داشتند برخی از این عزیزان داغدیده حاضر به مصاحبه و یا اظهار نظری نشدند و علت آن را هم تهدید و برخی مسائل جانبی عنوان می‌کردند.
با پیگیری‌هایی که توسط خبرنگاران صورت گرفت، جواب مشترک خانواده‌های تعدادی از جانباختگان چنین بود: «از راه‌های مختلف ما را تهدید کرده‌اند که اگر از نظام جمهوری اسلامی حمایت کنیم و با رسانه‌ها و خبرگزاری‌های داخل ایران مصاحبه‌ای داشته باشیم ما را محدود خواهند کرد، حساب‌های بانکی‌مان بسته خواهد شد و امکانات زندگی در کانادا و ویزایمان را لغو می‌کنند.»
تنی چند از این عزیزان در گفتگوهای غیر رسمی با رسانه‌ها می‌گفتند، «برخلاف میل باطنی‌مان و به خاطر فشارهای سیاسی که خارج از کشور به ما وارد می‌شود، نمی‌توانیم با رسانه‌های داخلی گفتگو کنیم و همانند برخی دیگر از خانواده‌های جانباختگان بیانیه بدهیم زیرا بخشی از زندگی ما و فرزندان‌مان در خارج از کشور قرار دارد و همین دلیلی برای استفاده از ابزار فشار به ما برای همکاری نکردن با رسانه‌ها و امضا نکردن پای بیانیه‌هاست.»
حال باید دید با مشخص شدن زوایایی از حمله «سایبرنتیک» و رو شدن دست آمریکا در خرابکاری، چرا و از چه طریقی خانواده جانباختگان تهدید می‌شوند تا با رسانه‌های داخلی مصاحبه نکرده و علیرغم میل باطنی‌شان نتوانند از نظام جمهوری اسلامی حمایت کنند تا راه برای رسانه‌های معاند باز شود.