نورنیوز ـ گروه سیاسی: مولوی عبدالحمید اسماعیل‌زهی امام جمعه مسجد مکی زاهدان روز سه‌شنبه در حساب توئیتری خود نوشت: «اخباری مبنی بر تعرض جنسی به زندانیان زن به قصد تحقیر، سرکوب و اعتراف اجباری در رسانه‌ها بازتاب یافته و روایت برخی از زندانیان مؤید این امر است. در صورت اثبات، قطعا بزرگ‌ترین مفسدان فی‌الأرض مرتکبین همین جنایات هستند. لازم است قوه قضائیه این افراد را محاکمه و به اشد مجازات برساند.»
در پی این ادعا، سازمان زندان‌ها طی اطلاعیه‌ای درباره چگونگی نگهداری زندانیان زن اعلام کرد: علاوه بر اینکه مراقبت از زندانیان زن حاضر در زندان‌های کل کشور توسط کارکنان خانم صورت می‌گیرد، نحوه نگهداری این افراد نیز به صورت شبانه‌روزی مورد نظارت قرار دارد.
در ادامه این اطلاعیه آمده؛ محل نگهداری زنان زندانی در زندان‌های کشور از وضعیت مناسب برخوردار بوده و همواره رعایت کرامت همه‌جانبه زنان زندانی و حقوق شهروندی آنان در ابعاد مختلف مورد توجه مسئولین سازمان زندان‌های کشور می‌باشد.
این دست موضع‌گیری‌ها از سوی مولوی عبدالحمید مسبوق به سابقه بوده و متاسفانه ایشان معمولا بدون اینکه سند و مدرکی درباره ادعاهای خود ارائه کند، موضوعی را در سطح عمومی مطرح کرده و بعدا در صورت اثبات خلاف بودن آن، هیچ‌گونه مسئولیتی را در قبال اظهارات خود نمی‌پذیرد!
در خصوص ادعای غیر واقعی تعرض به زندانیان زن نیز ایشان بدون «هیچ» مدرکی مدعی این موضوع شده و حتی عنوان می‌کند که روایت برخی از زندانیان موید این امر است!
در این باره تذکر چند نکته به ایشان ضروری است:
اول اینکه؛ به مصداق آیه شریفه ششم از سوره مبارکه حجرات که می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ»، از ضروریات گفتار یک مسلمان، این است که پیش از صحت‌سنجی یک موضوع آن را عمومی نکند.
دوم اینکه؛ ایراد چنین تهمت بزرگی به حکومت اسلامی آن هم از سوی شخصیتی که در جایگاه امامت جمعه گروهی از مسلمانان قرار دارد، منطقا نزد افکار عمومی حکم به صحت و قطعیت خبر می‌کند، لذا اگر صحت و سقم آن بررسی نشده باشد جبران آن تقریبا امکان‌پذیر نیست، پس ضروری است قبل از طرح، صحت آن که برای ایشان کار سختی هم نیست، انجام شود.
سوم اینکه؛ اگر نیت خیر در طرح چنین موضوعاتی وجود داشته باشد، بهتر بود ایشان ابتدا مسئله را از مسیرهای دیگری پیگیری کرده و در صورت به نتیجه نرسیدن، آن را حَسَب وظیفه انسانی و شرعی اعلان عمومی می‌کرد.
چهارم اینکه؛ به نظر می‌رسد که جناب مولوی به دلیل مشاوره‌های غلط، عملا در مسیری گام بر می‌دارد که حاصل آن بیش از آنکه تأثیرگذاری در اصلاح برخی امور داشته باشد، صرفا موجب تشویش افکار عمومی می‌شود.
شاخص دلسوزی، مردم‌داری و ایران‌دوستی در شرایط کنونی کمک به ایجاد آرامش و تلاش برای حل مشکلاتی است که رفع آن تنها با انسجام و وفاق ملی و نه اظهارات و اقدامات تفرقه‌آمیز محقق خواهد شد.